Άτιτλο

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να, δες με, δεν με βλέπεις; Περπατώ στην καρδιά της πόλης, βουλιάζω στα στενά της, χάνομαι, γίνομαι ένα με το νερό της βροχής, χάνομαι σαν χνούδι στον αέρα και πάλι απ’ την αρχή, δίχως στοργή, αγάπη. Δες με…δεν ζήτησα τίποτε άλλο, ποτέ, ποτέ από σένα, ποτέ από τα μεγάλα μάτια σου τα παιδικά, που αναβλύζουν αγάπη και αμαρτία, μονάχα θέλω να κουλουριαστώ στα χέρια σου και να κοιμηθώ, λίγο να ξεχάσω πώς βουλιάζω στην ανυπαρξία και στην απραξία. Να γεμίσει το μυαλό μου έρωτα, να γίνει χαρτοπόλεμος μες στο κορμί μου, να δώσω παράσταση σκιών πάνω στον λαιμό σου, σ’ όλο το δέρμα σου που μυρίζει πάθος, που μυρίζει προσμονή. Τίποτε δεν σου ζητώ…μόνο να κοιμηθώ στα χέρια σου, στα μεγάλα τα όμορφα τα χέρια, τα τρυφερά μα και σκληρά, που πονάνε κάθε φορά που χαϊδεύουν και τα χάδια μοιάζουν με χαρακιές πάνω στο ευαίσθητο μου δέρμα, που πληγώθηκε ξανά και ξανά και ξανά και έχει γίνει ευαίσθητο στην αγάπη. Τα χέρια αυτά…γεμάτα σημάδια απ’ τη ζωή και τις εξερευνήσεις, τα μικρά όμορφα αυτά λεπτά που το δέρμα έρχεται σ’ επαφή με το διαφορετικό, και αφήνει για πάντα το σημάδι του εκεί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2012