Μάτια Κλειστά

Δημιουργός: Άρης Αστεριάδης, Άρης

Παρελθόν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάτια κλειστά

Μάτια κλειστά, αργεί να ξημερώσει, δεν πειράζει
Σε τούτα τα μέρη των σκιών τίποτα δεν αλλάζει
Στον κόσμο των θλιμμένων εραστών, δύσκολα πια χαράζει
Την αρμονία της μοναξιάς, τον πόνο της καρδιάς, τίποτα δεν ταράζει.

Μάτια κλειστά, κι άλλη φορά, η νύχτα δεν φεύγει
Έτσι αναρωτιέσαι στα αιώνια βράδια που να γείρεις,
Το κουφάρι που σέρνεις κ κορμί μ’ ευκολία ονομάζεις
Η λήθη που το τυλίγεις με των ξωτικών τα δηλητήρια που πίνεις.

«Χαθείτε» θες να φωνάξεις των σκιών θλιβερές αυταπάτες
Με τα πράσινα μάτια, τα χείλη τα μικρά, τις όμορφές σας όψεις
Μα θέλεις πιο πολύ τις αυταπάτες ν’ αγκαλιάσεις
Αντί για πάντα, πέρα ως πέρα, τα χέρια σου να κόψεις.

Κι έτσι τούτα τα βράδια βυθίζομαι πιο βαθειά
Απ’ τον αφρό του κύματος, χάνομαι στο βυθό
Και προσπαθώ να γαντζωθώ από μια ελπίδα κ μια εικόνα παλιά
Κ ένα όνειρο που μες στα αιώνια ταξίδια μου φαντάζει αληθινό.

Αν θα καταφέρω να ξεφύγω απ’ τη δίνη
Μόνο εσύ το ξέρεις μα το κρατάς μυστικό
Την ένοχη απάντηση σου ποτέ δε μου τη δίνει
Το στόμα σου τ’ ολόγλυκο που στα όνειρα φιλώ.

Και χάνομαι ξανά σε περιπέτειες που ο νους μονάχος φτιάχνει
Αχ να ήξερες όλες τις τρέλες που η φαντασία πλάθει
Πλέκει τριγύρω μου το όνειρο σαν τον ιστό η αράχνη
Την ομορφιά σου την ολόχρωμη σαν των φυτών τα άνθη.

Και να ήξερες θα μου αρκούσε μόνο το χαμόγελό σου
Μα το όνειρο μου λέει δεν χαμογελούν τα άνθη
Σκέφτομαι αν θα γινόταν να ‘χω εδώ κάτι δικό σου
Μα και πάλι πελαγώνω μες στης σκέψης μου τα βάθη.

Τίποτε εγώ δεν βρίσκω από σένα πιο ωραίο
Κι ότι θα ‘θελα να έχω είσαι όλα εσύ μονάχη
Μα αρχίζω να πιστεύω ότι είναι το μοιραίο
Μέσα στο όνειρο εσύ, να χαθείς από ανάγκη.

Γιατί αφού η πραγματικότητα, τα χέρια της ψηλά στους ουρανούς σηκώνει
Κι αφήνει στ’ όνειρο μου την πλοκή, του μύθου την πορεία
Ανάγκη είναι της θλίψης μου που το όνειρο σκοτώνει
Ποτέ να μην χαρώ της αγκαλιάς σου τη μαγεία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2012