Βαθύ γαλαζωπό χαμόγελο

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ενοχλούνται καμιά φορά οι βαρκάρηδες
που τους ζητώ να μην με πάνε αντίκρυ
στη στεριά, πολλοί σαστίζουν
όταν τους λέω πως θέλω απλά να βγω
λίγο πιο έξω απ' το λιμάνι
μόλις μέχρι την κόκκινη πλέουσα σημαδούρα

Εκνευρίζονται συχνά οι βαρκάρηδες
όταν ζητώ να πάψουν να κωπηλατούν
να σταματήσουν, να κλείσουν το ραδιόφωνο
που μεταδίδει ασταμάτητα «ειδήσεις»
και να με αφήσουν για λίγο μεσοπέλαγα
να φτιάξω με του μυαλού τα υλικά
το σκηνικό της ελευθερίας μου

χωρίς ανθρώπινες φωνές ν' ακούω
χωρίς να αισθάνομαι πίσω μου βήματα
ή να κλείνομαι σε δωμάτια ξενοδοχείων
με φρεσκοσφουγγαρισμένα πατώματα
-πάντοτε μ' ενοχλούσε η μυρωδιά της χλωρίνης
αυτή η κρυμμένη βρωμιά κάτω από
την ισοπεδωτική έντονη οσμή της
ίσως-.

Με σχολιάζουν οι βαρκάρηδες το ξέρω
βλέπω το βλέμμα τους πίσω απ' την πλάτη μου
το χέρι που κουνούν με νόημα
ίσως με λένε ιδιόρρυθμο ή ακόμη και τρελό
μα εγώ αδιαφορώ
πίσω απ' τα μαύρα μου γυαλιά
-σαν ατενίσω θάλασσα-
ένα βαθύ γαλαζωπό χαμόγελο…
μου φτάνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2005