τα σιωπηλά του χείλη

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

βοριάς ψυχρός εφύσηξε, το σύννεφο του εχάθη
απ’ το γαλάζιο του ουρανού, στη δύση των αιώνων
θαύμα εδώ τον έφερε, και των ανθρώπων λάθη
στη κλίνη τον απόθεσαν, της λησμονιάς των χρόνων

πριν του θανάτου ο άρχοντας και της ζωής κλειδούχος
κείνος που ορίζει τις στιγμές, μοίρα-ζει τα κομμάτια,
της απληστίας το άλογο, ο λογισμός ο ευνούχος
με πρόσωπο απρόσωπο, του έκλεισε τα μάτια

για δες τώρα πως μοιάζουνε, τα σιωπηλά του χείλη
ψίθυροι που στοιχειώσανε την ενοχή του κόσμου
στης ανθρωπιάς το άγαλμα, της ερινύας η σμίλη
καθώς σβήνουν τα βήματα, στην έξοδο του δρόμου…


Μην λυπάσαι τη σιωπή του νεκρού. Για τη νάρκη του ζωντανού να κλαίς… και να οδύρεσαι. Μαχαίρι μέσα στη καρδιά, αν κατοικεί αγάπη. Βαρύ κι ασήκωτο σταυρό, στον ώμο σου φορτίο, αν νοιώθεις την ευθύνη. Και πίσω από τα βλέφαρα, δάκρυ, αν θες να βαφτιστείς στη κολυμπήθρα της ζωής, άνθρωπος. Γιατί το γέλιο στα χείλη για να ανθίσει, με πόνο το ανασταίνεις. Και κόπο. Άγρυπνος πάντα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-05-2012