Ένα τέλος κι άλλο ένα

Δημιουργός: Αριάδνη20/08, Αθηνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσο αυτός θρηνούσε την καμένη γη, εκείνη νανούριζε
τους φόβους της με παραμύθια. Χιλιοειπωμένα
παραμύθια από στρατιές σειρήνων της σελήνης.
Πρόχειρα δεμένα τα όνειρά του
με λουκέτα που αρνήθηκαν να κλείσουν.
Του έδωσε το απάγγειο του χρόνου, δίχως να υποπτευθεί
πως οι μήνες κυλούν αθόρυβα στα παραμύθια.
Έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια της.
Τόσο χρειάστηκε για να ρισκάρει τα πάντα.
Του πρόσφερε τα χρώματα του ανέμου και τις
φωτιές των δειλινών.
Κι εκείνος, παραιτήθηκε των φόβων και των στοιχειών του,
κουρνιάζοντας στην αυλή της γαλήνης.
Ή μήπως όχι; Μήπως τυλίχτηκε ακόμα πιο σφιχτά
στα πέπλα της μοναξιάς του, τόσο, που ούτε
την άκουγε πια;
Διαλέξτε ό,τι θέλετε.
Τα παραμύθια έχουν πάντα δύο τέλη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2012