Θα είμαι πάντα κοντά σου ( Μητέρα & Παιδί)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Θα είμαι πάντα κοντά σου ( Μητέρα & Παιδί)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Θα είμαι πάντα κοντά σου ( Μητέρα & Παιδί)</b><p>Δημιουργός: zanneiotisa, <i>Αναστασία-Νικολέττα Αγάθου</i><p><i> Καλη σας ημέρα!!!!</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][B][I]<br />
Θα είμαι πάντα κοντα σου (Μητέρα & Παιδί)<br />
<br />
Γύρισα πίσω μου και είδα σκοτάδι. Ήταν το απόλυτο σκοτάδι. Ξανακοίταξα μπροστά. Ήταν φως. Ήταν το απόλυτο φως. Έκανα στροφή ενενήντα μοιρών. Κοίταξα κάτω. Μια ευθεία. Τέτοια ευθεία δεν είχα ξαναδεί. Από τη μια πλευρα ήταν μαύρο κι από την άλλη άσπρο. Απο την αριστερή μου πλευρα ήταν καταμαυρα κι απο την δεξιά μου πλευρα όλα ήταν κατασπρα. Σήκωσαν ψηλά το κεφάλι. Η ευθεία συνεχιζε. Ο διαχωρισμός της αντίθεσης συνεχιζε. Κοιτούσα στο άπειρο. Προσπαθούσα να δω πιο πέρα από το τέλος. Δεν υπήρχε τέλος. Το είδα. <br />
Έκλεισα τα ματια μου και προσπάθησα να ακούσω. Δεν πήρα καμία απάντηση. Το μόνο που άκουγα ήταν η βαριά ανοπνοή μου. Άνοιξα ξανά τα ματια μου. Πάλι είδα την απέραντη ευθεία και το διαχωρισμό. Ένιωσα το σώμα μου να κουράζεται. Σταγωνες ιδρώτα κυλούσαν στο πρόσωπό μου, και σε ΟΛΟ μου το κορμί. <br />
Έκλεισα για άλλη μια φορά τα ματια μου , μήπως και αυτη τη φορά άκουγα κάτι. Πάλι τίποτα. Τα ξανανοιξα. Η ευθεία είχε στραβώσει. Έκανε ζιγκ-ζαγκ. Κοίταξα πάλι δεξιά κι αριστερά. Πάλι άσπρο και μαύρο. <br />
Από το πουθενά ακουγόταν απαλή μουσικη, από βιολί και σιγά σιγά δυνάμωνε. Μπήκε και μια φωνή στο ρυθμό της μουσικής κι ύστερα ακολούθησαν κι άλλες. <br />
Φοβήθηκα κι έκλεισα ξανα τα ματια μου. Μα αυτη τη φορα τα έκλεισα σφυκτα. Βαριανασαινα πιο δυνατά.οι φωνές ουρλιαζαν. Η ευθεία δεν ήξερα πως είχε γίνει. Οι φωνές αντιλαλουσαν μέσα στα αυτιά μου. Δε το άντεξα και τα έκλεισα με τα ιδρωμενα χέρια μου. Ακόμα τις άκουγα. Το σώμα μου λύγισε. Τα γόνατα μου δεν είχαν αντοχή κι έπεσα γονατιστη στο έδαφος. Η μουσικη απο χαλασμένο τώρα πια βιολί ηχουσε. Για ένα μόνο δευτερόλεπτο άνοιξα τα ματια μου για να δω την ευθεία. Είχε χιλιοστραβώσει κι απλωνόταν το μαύρο. <br />
Τρόμαξα. Με τα ματια μου και τα αυτιά μου κλειστά,άρχισα να ουρλιάζω. Η καρδια μου έκανε σαν τρελή. Κοντεύει να σπάσει. Ήμουν σχεδόν ξεψυχισμενη. <br />
Ένιωσα το δέρμα μου να σχιζεται. Χωρίς να το σκεφτώ έβγαλα τα χέρια μου από τα αυτιά μου και άνοιξα τα βλέφαρά μου. Σε διάφορα σημεία του σώματός μου είχα ματώσει,τα χέρια μου ήταν κατακόκκινα. <br />
Σήκωσαν ψηλά το κεφάλι μου και είδα ότι το μαύρο συνεχιζε να καλύπτει το άσπρο. Ξανακοιταξα τα χέρια μου. Είχαν πλημμυρίσει με αίμα.<br />
Άρχισα να κλαίω. Συνέχισα να φωνάζω. Σπαρταρούσα σα ψάρι έξω απ'το νερό. Κάτι έλεγα. Δεν ήξερα τι. <br />
Ξαφνικά κάτι με τράβηξε. Ήμουν σίγουρη ότι το είχα ξανανιώσει αυτο το αόρατο,σαν,χέρι να με ακουμπά. Ήταν απαλό. Θυμάμαι ότι το είχα νιώσει, πριν καλά-καλά ανοίξω τα ματια μου. Πριν αναπνευσω το οξυγόνο. <br />
Στην διάρκεια του αινιγματος , σε ποιον ανήκε το χέρι, συνειδητοποίησα ότι όλα σταμάτησαν. Η μουσική, οι φωνές και τα αίματα σταμάτησαν. Άνοιξα, αποφασίστηκα αυτη τη φορά, τα ματια μου. Κοίταξα ολόγυρα. <br />
Παντού φως!!! <br />
Παντού λευκό!!!<br />
Εμφανίστηκε εκείνη τη στιγμη η μορφή της απο πίσω μου και το χέρι της , με το απαλό δέρμα της, άγγιξε τον ώμο μου. <br />
<br />
- Οπότε με χρειαστείς και ό,τι θες, να ξέρεις πως εγώ, θα είμαι πάντα κοντά σου. <br />
<br />
Μου είπε και εξαφανίστηκε. <br />
<br />
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!<br />
Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!!!<br />
ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ!!!<br />
Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ!!!<br />
<br />
<br />
Υ/Γ (της συγγραφέως): το παραπάνω κείμενο αναφέρεται στη σχέση μητέρας και παιδιού. <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2012</td><td valign=top></td></table><br />