Κι όλο φυσάει

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

…Κι όλο φυσάει μες στους τριγμούς
μιας παραλίγο αμαξοστοιχίας στεναγμών.

Πού βρίσκεσαι;

Ξημερώθηκα ψάχνοντας τ’ άγγισμά σου
στην κούπα του πρωινού σου καφέ
και στα σεντόνια που λικνίστηκε ο έρωτας
‘κείνο το βράδυ.

Ώρα φιλιού και ώρα βέλους

Κι ο αέρας τρυπώνει από παντού
μες στα τεφτέρια των παλιών μας ποιημάτων…

Διαβάζω τον πόνο κατοικώντας τις λέξεις
Ακροβασίες μιας κατά τύχη έμπνευσης.

Η απουσία ρεφάρει το χαμένο της έδαφος
κι είναι στους κόκκους μιας κλεψύδρας, το τέλος.

Αν μπορούσα θα έφτιαχνα λίγο χρόνο μαζί σου!

Η αμαξοστοιχία πληθαίνει
όπως το σούρουπο μέσα στη νύχτα.

Ώρα έκρηξης κι ατυχημάτων.

Μια σπιθαμή
πριν απ’ την έκλειψη του κόσμου

…Κι όλο φυσάει μες στους τριγμούς
μιας παραλίγο επιστροφής,

Α γ ά π η μου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2012