Τα αστέρια θα ναι πάντα φωτεινά

Δημιουργός: Πριγκιπας

Όσο μακριά και να πάει ο νους ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο ράδιο της πόλεως μια ντίβα τραγουδάει
το κάλοκαιρι μύρισε στα δέντρα περπατάει
ανάσα την ανάσα μου κοιτάζω για μια στιγμή
στις άκρες των δακτύλων μου κάτι να ακροβατεί

Σκέψου πόσα έχασες μα δεν είναι αργά
για κάποια που σε πρόδωσε για άλλη μια φορά
σύννεφιασμένα πρόσωπα σε δείπνο μυστικό
ζήσε το κάθε όνειρο που έκρυβες καιρό

Από τον χάρτη της καρδιάς ξεκίνα για να βρείς
τους έρωτες που κρύφτηκαν σε γέφυρες σιωπής
κι όπως θα ακους να παίζουνε τσιγγάνικα βιολιά
σε κέδρους θα χορεύουνε ανάγλυφα νερά

Και όπως θα βρίσκεσαι εκεί σε κήπους μακρινούς
σε δρόμους θα ανάβουνε σκάλιστους πυρσούς
Οξφόρδη πάλι έρχομαι κι ας είσαι μακρειά
τα βράδια σου μου λείψανε κι ακόμα πιο πολλά

Σε εκείνο το περίεργο μπαράκι και μικρό
τα μάτια της θυμίζανε έργο θεατρικό
κέρναμε τώρα άλλα δυο και βλέπουμε μετά
στης νύχτας το λαμπάδιασμα θα ανάψουμε φωτιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2012