στρίψε μαχαίρι στο στήθος μου…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέχασες…
το άτι φυλαχτό…
ενθύμιο δικό σου…
θυμάσαι…
στις πτήσεις «αγάπης» μας…
τότε...
τώρα ορφάνεψε…
ορφανέψαμε…
φθαρμένες οπλές…
κομμένα γκέμια…
σακατεμένοι καλπασμοί…
ανύπαρκτος ιδρώτας…
σε σικέ αγώνες…

αόρατη…
ακολουθείς...
αναστενάρης…
κοινές απώλειες…
μετοχές που αλλάζουν χέρια…
γκρεμίστηκαν οι εκκλησίες…
που να προσκυνήσεις…
που να προσκυνήσω…
χωρίς σταυρούς…
μπήγουμε τα καρφιά στις καρδιές μας…
μεταφερθήκαμε σε ναρκοπέδιο…
ερείπια ο βορράς…
χαλάσματα η πρωτεύουσα…
πόσο δάκρυ έχεις ανάγκη να πνιγείς…
πριν μην με ξεχάσεις…
στρίψε μαχαίρι στο στήθος μου…
νέκρωσαν οι Ζωές μας…
αφαιρέσαμε το παιδί…
σε κοινή έκτρωση…
χωρίς ενοχές…
χωρίς ίχνος από χαμόγελα…
απύθμενο το κενό…
δίνη…
μας καταπίνει…
στο σύμπαν χορεύουν σατανάδες…
στην άκρη της σελίδας χάραξα το «αν»…
έσκισα την άκρη…
την έκαψα…
σε μια λακκούβα απ’ την παλάμη μου…
«δώρο»…
στο επώδυνο κρυφτό…
του τώρα μας…

" λερώνεται " ο ωκεανός…
με νόθο κόκκινο...
κι εσύ…
αλήθεια κολύμπησες…
στην άρνηση των ονείρων...
ποτέ δεν σε ρώτησα...
μονάχα τώρα...
σπρώχνεις κλαίγοντας…
της νησί της Ζωής…
στον αφιλόξενο πυθμένα πυθμένα
στραγγαλίζεις με οδύνη…
το πανωφόρι της νύχτας…

Σε αντικριστές ακτές…
καθισμένοι σε εγκαταλελειμμένους φάρους…
δίχως φως…
γυμνά παγώνουν τα κορμιά…
ως κι οι γλάροι μας εγκατέλειψαν…
μοναδική παρέα…
το σάβανο του φαροφύλακα…
σε προχωρημένη σήψη…
πόσο άραγε αντ-έχουμε…
τον δικό μας θάνατο…
με πνίγουν οι οσμές...
πότε άραγε θα πεθάνουμε…
αντικριστά...
στο μνήμα της αμαρτίας...
μιας και προ-δόσαμε την Ζωή...
πότε...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2012