ως μνήμη

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

την έλλειψη της θάλασσας δεν θα την είχα σημειώσει καν
δεν θα νοιαζόμουν αν υπήρχε ή δεν υπήρχε
μήτε και θα την φανταζόμουν
γαλάζια και παλλόμενη κάτω απ’ το παραθύρι
αν όλα μου τα όνειρα δεν είχαν φύγει πλέοντας
έχοντας προορισμό τον χρυσοφόρο, τοξωτόν ορίζοντα…

όμως μ’ ό,τι γαλουχηθεί κανείς με εκείνο μεγαλώνει
κι εγώ μεγάλωσα κατευοδώνοντας καράβια
μαντήλια αποχαιρετισμού κουνώντας
-αυγή συνήθως, ώρα που σκάει απ’ τα βουνά από πίσω ο ήλιος -
παρηγορούμενος με αμφίβολες υποσχέσεις
τάχα πως θα επιστρέψουνε
τάχα πως θα με πάρουνε μαζί τους

την έλλειψη της θάλασσας δεν θα την είχα σημειώσει καν
δεν θα νοιαζόμουν αν υπήρχε ή δεν υπήρχε
αν δε με γέμιζε με ελπίδα η θέασή της
πως θα ρθει –λέει- η ώρα που θα ‘χω πάψει να αποχαιρετώ,
που μόνο θα υποδέχομαι και θα υποδέχομαι…
κι ας ξέρω πως ό,τι φεύγει με αόριστο προορισμό
πάντα μονάχα ως μνήμη επιστρέφει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2012