Μια Κατερίνα

Δημιουργός: xamogelaki, Ε. Κωνσταντινίδου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη μικρή μας τη πλατεία στην παλιά τη γειτονιά
ζούσε κάποια Κατερίνα που χε μάτια βροχερά.
Είχε άντρα, είχε κόρες και τους βλέπαμε συχνά
βόλτες βγαίναν τ’ απογεύματα τα καλοκαιρινά.

Τέτοιες μέρες, τέτοιες ώρες όλοι ξέρουμε καλά
πως ο έρωτας αλήτης τριγυρίζει στα στενά.
Τις κοπέλες που περνάνε και γελάνε πονηρά
σημαδεύει με τα βέλη του και άπονα χτυπά.

Κατερίνα στων χειλιών σου τη μισάνοιχτη αυλακιά
επικίνδυνα ο πόθος για έρωτα σπιθοβολά.
Κατερίνα με τα μάτια της βροχής δεν το ξεχνάς
είναι μαγική η πόλη όταν πέσει η νυχτιά.

Μαραζώνει κάθε βράδυ καθισμένη στα σκαλιά
γιατί ο έρωτας εκείνη τώρα πια δεν κυνηγά
τις κοπέλες που περνάνε με λαχτάρα τις κοιτά
μα στα πόδια της μπλεγμένα πάντα δυο μικρά παιδιά.

Κι ένα βράδυ όπως τ’ άλλα σούσουρο στη γειτονιά
στα σκαλιά της Κατερίνας μαζεμένος ο ντουνιάς.
Μες στο αίμα απλωμένη η χλωμή της ομορφιά
κι έτσι ο άντρας της δική του την κρατά παντοτινά.

Κατερίνα που χεις τώρα πια τα μάτια σου κλειστά
πόσοι θέλησαν να πιούνε στη βροχή τους μια σταλιά.
Κατερίνα δε σε βρήκε η σκληρή φθινοπωριά
μ’ απ’ του έρωτα τα βέλη σπλαχνική η σαϊτιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2012