κυματα

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δυό μαλωμενα κύματα,μονάχα από χρόνους,
μακρυά απ της αυρας της γλυκιας την ανοιχτή αγκαλη,
πότε δεν ντυσαμε με αφρούς το σκυθρωπό κεφάλι
κι έρημα μες το πελαο, μετρουσαμε τους πόνους.

Το αγερι σαν χαμηλωνε για να μας ψυθιρισει
λόγια γλυκά της ποίησης, για να αγαπηθούμε,
θαρρείς πως γαληνευαμε για να μην τα ακούμε,
μήπως κι ανθίσει η καρδια και μας αφροστολισει.

Μα όσοι χρονοι πέρασαν πάνω μας ξεχασμένοι
κύμα μου δεν αγάπησα πιοτερο άλλο κανένα,
και του αφρού σου η γητεια, αφρανθιζε κι εμένα
σαν έρμη έμεινα γραμμή, της θάλασσας χαμένη.

Και τώρα πια σαν τέλειωσαν του γύρου μας οι σκάλες
και μείναμε μοναχοι μας στα βράχια, πεθαμενοι,
θα τυλιχτω επανω σου μ όση ζωή μου μένει,
για να σε αγγίξουν της ψυχής, οι τελευταίες σταλες.







Θανάσης κρουσταλης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2012