Εικόνες καταστροφής

Δημιουργός: renouli

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχεις κι ώρες δύσκολες.
Τότε που κλέβει η καρδιά όσες σιωπές
Γεννήθηκαν, για να ημερώσει λίγο
Το ταραγμένο σου κορμί.
Κι απ' τα βουνά της Νύχτας,
Να επιστρέφει απατημένη η ηχώ,
ʼπραγη κάθε ικεσία.

Στις γειτονιές τις όμορφες,
Να μη σε καλούνε πια,
Να πείτε η μέρα σας πώς πέρασε,
Κι ούτε να σε βλέπουνε
οι ολονυχτίες οι έναστρες,
Παιδί κι εσύ, να παίξεις στο κρυφτό τους.

Και να 'ναι ο ουρανός αφρούρητος
Στη βροχερή αγριότητα.
Και να 'ναι ο χαμός αδιάφορος
Στην σκοτεινή ατμόσφαιρα.

Έχεις κι ώρες άθλιες.
Τότε που στον τεράστιο τοίχο σου,
Μοιάζουν ελάχιστα τ' αχνάρια σου
Και πρέπει όλον να τον ψηλαφίσεις.
Από τα πορτραίτα στο πάτωμα,
Να επιστρέφει κλαίγοντας η ανάγκη σου,
Θολή η αντανάκλαση.

Των θαλασσών τα χρώματα
Να μη σε φοράνε πια,
Να σε γνωρίζουν τα δελφίνια της,
Κι ούτε να σε ξέρουνε
οι γαλαξίες οι άπειροι,
Ψυχή κι εσύ, να ονειρευτείς το αύριο.

Και να ΄ναι ο πηγαιμός ατέλειωτος
Στα θλιβερά χαμόσπιτα
Και να 'ναι ο τελειωμός αχάριστος
Στα γκρεμισμένα σώματα.

Εικόνες είναι, μάτια μου,
Καταστροφής πλασματικά ομοιώματα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2005