Το μέγιστον της αμαρτίας "…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μην ξεχάσεις…
να με φλερτάρεις…
πνίξε με σε καταιγίδες πόθων…
δημιουργώντας πανικούς…
στο ανάγλυφα στήθη σου…
προ-κάλεσε με σε ακρότητες…
αχόρταγης ζωής…
στείλε μου σκόρπιες λέξεις…
μουσκεμένες από τις νύχτες σου…
που παίζεις με φαντασιώσεις…
απαγάγοντας λαθραία το χέρι μου…
κυλώντας το βασανιστικά κι αργά…
στο διψασμένο σου κορμί…
μεθυστικά...

Με ξυπνάς τις νύχτες…
όταν γδέρνεις τις σάρκες σου…
με τ’ ατσάλινα νύχια μου…
αναβλύζοντας παλλήριες…
στην στύσεις του κέντρου σου…
εξιτάροντας κυματώδεις οργασμούς…
στα τσαλακωμένα σεντόνια...

Ξυπνώ …
από τα αναφιλητά…
τις ανάβρες κραυγές…
που γκρεμίζουν δίχως οίκτο…
την δεξαμενή του κόλπου σου…
παραλύεις...
σκοτώνοντας τις αντι-στάσεις σου...
στην απουσία του Μορφέα...

Μην ξεχνάς…
οδηγείς το χέρι μου…
τις άκρες των δαχτύλων…
πολιορκώντας τα κύτταρα…
στο πείσμα της ηδονής…
στην ακολασία του πάθους...
σε απύθμενες καταδύσεις...
δίχως ανάσες...
δίχως εκπνοές...
παρα-δομένη στον θάνατο...

Μην ξεχάσεις…
να με προ-καλέσεις πρόστυχα…
χωρίς άκυρες ντροπές…
να θυμάσαι…
ο έρωτας είναι…
είναι το μέγιστον της αμαρτίας…
αποκληρώνει τους δειλούς…
χαρίζεται στους τολμηρούς…
τους ανήθικους στις επαναστάσεις...

Μην ξεχάσεις…
με δονούν οι επιθυμίες…
να με νοιώσεις έντονα μέσα σου…
εκ-τινάζοντας από κοινού το σύμπαν…
σ’ ένα ντελίριο…
εκρήξεων δίχως αναστολή…
χρωματίζοντας από τις αρτηρίες μας…
έντονο κόκκινο…
τα ερείπια της δικής μας οργής…
στον Θεό Έρωτα...
μην αργείς...
στην μετοχή...
του τώρα...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2012