Ψυχρή ανατολή

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Εχτές μαγείρεψα πολύ.. και ίσως αυτή ήταν η αιτία που δεν έγραψα!! Σήμερα όμως.. εκτός της ομελέτας.. το "πεδίο" ήταν ελεύθερο!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπήκα στο τραίνο με τα ρούχα της δουλειάς
Κι ούτε που κοίταξα αν είμαι χτενισμένη
Στολίδια θέλουν.. οι πιστοί της μοναξιάς
Τα μάτια δείχνουν την ψυχή εξαγνισμένη...

Κι αν βρεις τον τρόπο μονομιάς να μ' αρνηθείς
Για μένα άξιζε ο δρόμος προς τα σένα
Κι ούτε που ζήτησα στο διάβα μου να 'ρθείς
Από τα πριν ήταν της μοίρας τα γραμμένα...

Νά 'μουν αγέρας.. να λυγίζω τα κλαριά
Ν' αναστατώνω τα μαλλιά σου μες στη νύχτα
Νά 'μουν φεγγάρι.. να ζωγράφιζα χρυσά
Τα δυό σου χέρια και τα χείλη τα μελένια...

Ας ήταν ύλη να μην είχε το κορμί
Και τ' άγγιγμά σου.. σαν τρελή να μην ποθούσα
Νά 'φτανε μόνο μια ψυχρή ανατολή
Στα χρώματά της το φιλί σου να πετούσα...

18/12/2005

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2005