Το χωριό ξύπνησε

Δημιουργός: jenny

στην Γκάμπη που την αγαπούσε τόσο πολύ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το χωριό ξύπνησε
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτάται πλήρως από την ποιότητα του αντικειμένου το οποίο αγαπάμε (Μ.Σπινόζα)
Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι με το πλοίο της γραμμής φτάσαμε στην Αστυπάλαια. Μάτια βαριά, σώμα αγκυλωμένο από την καθήλωση μας ,για ώρες στις αφιλόξενες καρέκλες. Στόμα τσαρούχι από την δίψα. Κεφάλι βαρύ απ τα προβλήματα της δουλειάς που δεν σε αφήνουν ούτε όταν ξεκινάς τις πολυπόθητες διακοπές. Μόλις αντίκρισα την θάλασσα όλα εξαφανίστηκαν. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από τον ήλιο, την ήρεμη θάλασσα και την όμορφη φύση. Ψυχή στο δρόμο, άδειες αυλές και το κάστρο να με χαιρετά από μακριά.
Πήγα στην ακτή για το πρωινό μου μπάνιο Κοντά στην βάρκα του ο ψαράς με την πρωινή του ψαριά να περιμένει να την πουλήσει. Δύο γέροντες στο καφενείο συζητούσαν χαμηλόφωνα .Στο λιμανάκι υπήρχαν λίγα ιστιοφόρα και πολλές βάρκες. Το αεράκι έφερε κοντά μου μόβ λουλούδια από την αναρριχόμενη μπούγκανβίλλια. Μια διακριτική υπενθύμιση ότι το καλοκαίρι έφυγε μαζεύοντας, στο πέρασμα του ,τα άνθη και την ζέστη. Σε λίγο άκουσα φωνές. χωριού. Φωνές δυνατές από την αυλή του διπλανού σχολείου. Η διαφωνία τους είχε σχέση με την ακαταλληλότητα των εργαλείων για τις επισκευές του σχολείου. Μια δουλειά που έπρεπε να τελειώσει αυτές τις ημέρες αφού από Δευτέρα ανοίγουν τα σχολειά. Λίγο πιο κάτω ένας εργάτης έβαφε το ντουβάρι με λευκό ασβέστη. Μία μαυροντυμένη γιαγιά πήγαινε σιγά, σιγά για την εκκλησία κρατώντας σφιχτά το μικρό πορτοφολάκι της. Το σουπερμάρκετ της περιοχής ήταν γεμάτο με διάφορα χρήσιμα και άχρηστα αντικείμενα προσφέροντας τα ελάχιστα που χρειάζεσαι όταν ταξιδεύεις κάπου σε απίστευτα μικρές τιμές.
Τα λευκά σπίτια ,χωμένα ένα δίπλα στο άλλο, τοποθετημένα αμφιθεατρικά με τα μπαλκονάκια τους να βλέπουν στο γιαλό σου έδιναν την εντύπωση ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτό το νησί των Δωδεκανήσων. Τα τελευταία 50 χρόνια, όσες κρίσεις να υπάρχουν και όσο δύσκολα να πάνε τα πράγματα με τα χρέη της χώρας μας. αυτά τα πανέμορφα σπίτια θα βάφονται κάθε χρόνο και θα κατοικηθούν από τις γενιές που έρχονται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους. Θα την πολεμήσουν με τα μέσα που διαθέτουν: την αγάπη για τον τόπο τους και την εμπιστοσύνη που έχουν ότι αυτή η λιτή ομορφιά πάντα θα τραβάει τους τουρίστες να επισκεφτούν την Αστυπάλαια.
Το χωριό ξύπνησε και εγώ ήμουνα ευτυχής .Δεν ήθελα τίποτα άλλο για να είμαι χαρούμενη. Η ζωντάνια του τόπου και η ομορφιά της φύσης με κάνανε να νοιώθω, μέσα στην κούραση μου ,δυνατή και περήφανη. Η Αστυπάλαια περνάει την οικονομική κρίση αλλά δεν πτοείται από τις δυσκολίες. Η ζωή συνεχίζεται. Οι ξένοι και έλληνες τουρίστες θα έρθουνε πάντα σε αυτό το νησί επειδή εδώ συναντάνε την απλότητα, το γλυκό χαμόγελο, την ανθρωπιά και την φυσική ομορφιά . Μακριά από την ψυχρή και εμπορευματοποιημένη ψυχαγωγία. Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουν να δουν, χωρίς επιτηδευμένα εστιατόρια με μουσική στο φουλ, χωρίς εξευρωπαϊσμένα ζαχαροπλαστεία και τυποποιημένα χαμόγελα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2012