Άραγε;

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άραγε;

Κι όμως, αλλάζουμε…μου το χες πει κάποτε…δεν ήθελα να τ’ ακούσω.
Aλλάζουμε…
κι οι ώρες που μου χάιδευες το χέρι λύγισαν
κι οι ώρες που περπατούσαμε πάνω στο τεντωμένο σχοινί
μίας άκρατης τόλμης, μίκρυναν…
κι οι στιγμές που βαδίζαμε πάνω στα καυτερά κοχύλια μιας αμμουδιάς,
σβήσαν σιγά – σιγά τ’ αχνάρια τους.
Αλλάζουμε… μου το ‘χες πει κάποτε, μα δεν θέλησα να το πιστέψω.
Όχι δεν θέλω να αλλάξουμε καρδιά μου, εμείς δεν θέλω να αλλάξουμε.
Θέλω εκείνες τις ίδιες νύχτες, τις νύχτες της αγρύπνιας, των ονείρων….
εκείνες τις ίδιες νύχτες που τύλιγε η φωνή σου τα σύμπαντα,
που καταργούσε τις μοναξιές, που σιγοσφύριζε σαν καλοκαιρινό αεράκι
μέσα στα πέπλα του ύπνου μου.
Θέλω εκείνες τις ίδιες νύχτες των δακρύων και της χαράς,
του πόνου και της ευτυχίας…
εκείνες τις νύχτες της ζωής,
που το λευκό χαρτί ρουφούσε τόνους από μελάνι…
και γεννιόντουσαν σχήματα, χρώματα, μελωδίες, αρώματα…
κι η προσδοκία χόρευε, χόρευε μέσα στην κάθε λέξη, μέσα στο κάθε γράμμα,
σαν μπαλαρίνα ακούραστη, ακροβατούσε ανάμεσα στο ποτέ και στο πάντα…
στο πάντα και στο ποτέ.
Κι όμως, αλλάζουμε…μου το ‘χες πει κάποτε…
κι απόψε το βλέπω ….
το βλέπω, μες στις σταγόνες του μελανιού που ξεβάφεται
απ’ το ξεχείλισμα μιας θλίψης….
Άραγε αύριο, θα μπορώ να σου γράφω;;;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2012