Αυτοβιογραφικό

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γράφω με εύθραυστα υλικά για άθραυστα άυλα.

Τις λέξεις μου τις έχω δανειστεί απ’ τα πανέρια των σοφών
και απ’ τα κληροδοτήματα των λίγων.

Τις σκέψεις μου τις έχω επενδύσει με φόδρα και μετάξι
να γλιστρούν πάνω στα σώματα
κι όπως κρυμμένες μες στην επιφάνεια ξεχνιούνται
βάθος και νόημα να γεννούν.

Μου’ χει δοθεί το προαιώνιο χάρισμα
να προφητεύω την Αγάπη,
να μεριμνώ για τη συγχώρεση,
να λιτανεύω τη συμπόνια.

Όταν ήρθαν να μου μιλήσουν για θάνατο
προέταξα το όνομα της αθανασίας.
Έβλεπα γέρους και θυμόμουν παιδιά,
άκουγα ήχους φρικιαστικούς κι αναπολούσα μουσικές
και μελωδίες.

Μου έλεγαν « άσε τον τυφλό στην ησυχία του»
κι εγώ έπαιρνα το ραβδί του να βαδίζω
μου έλεγαν « μίλα, αυτός είναι κωφός»
κι εγώ σώπαινα κι αφουγκραζόμουν.

Κι όταν μου ζήτησαν ταυτότητα, τους είπα:
Είμαι ο Κανένας και Όλοι μαζί.
Είμαι Εγώ. Είμαι κι Εσύ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2012