Η ιστορία μιας σχέσης

Δημιουργός: margatsif, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα βράδι που το σπίτι, λες και έμπαζε νερά
μπήκα γρήγορα στ' αμάξι και οδήγησα μακριά
έφτασα σε κάποια πόλη, κάτι έψαχνα να βρω
μου' χαν πει πως έχει εκθέσεις σ' ένα κτήριο παλιό.

Ήταν η ώρα περασμένη, εκεί γύρω στις εννιά
κάπου πάρκαρα τραχάτος και ανέβηκα σκαλιά
μια κοπέλα απ' το Δήμο μούπε '' είμαστε κλειστά ''
και ήταν δίπλα μια κουκλίτσα που εφόραγε γυαλιά.

Μέσα χτύπησε η καρδιά μου, σαν παιδί σε φυλακή
είπα αυθόρμητα μαζί μου, άμα θέλει για να'ρθεί
με μαγνήτισαν τα πάντα, η μορφή της, η φωνή
οι κινήσεις, το μπουφάν της που στην τσέπη είχε σκιστεί.

Το αρνήθηκε βεβαίως, χωριστήκαμε έτσι απλά
μήνυμα έστειλα απ' το σπίτι, ότι έφτασα καλά
το πρωϊ περίπου δέκα, πάλι ήμουνα εκεί
είδα τι δημιουργούσε και μου άρεσαν πολύ.

Όταν ήρθε μεσημέρι, περπατήσαμε μαζί
σ' ένα όμορφο στενάκι για μπυρίτσα και φαϊ
άσχημα είπα πως περνούσα με προβλήματα πολλά
μα δεν ήμουν μοναχός μου και αυτή είχε αρκετά.

Γίναν Άνοιξης λουλούδι και των δυο μας οι καρδιές
ώρες κύλησαν μιλώντας δίχως ναν' αντιληπτές
κι όταν έφτασε το βράδι κι ανταλλάξαμε ένα '' γειά ''
κείνο μόνο που ζητούσα, να την έβλεπα ξανά.

Περάσαν μήνες με μεγάλες δυσκολίες
είχα διαζύγιο, ξεσπίτωμα, δουλειές
κλάματα, πιώματα, ανούσιες ασχολίες
μα τη σκεπτόμουν σε πολλές αναλαμπές.

Καθόμουν σπίτι και σκεπτόμουν τη μορφή της
κάπου ένα μήνυμα της έστειλα δειλά
στο ημερολόγιο είχα ψάξει τη γιορτή της
μα είχε περάσει έξη μήνες πιο παλιά.

Μετά απο σκέψη, υπερένταση, αγωνία
επιθυμία σαν τρελός για να τη δω
μες του Δεκέμβρη τη βροχή και τη μανία
ένα απόγευμα βρεθήκαμε οι δυο.

Πόσο πετάρισε και πάλι η καρδιά μου
σαν την αντίκρυσα, είχα μέσα μου γιορτή
υλοποιούνταν επιτέλους τα όνειρά μου
ήθελα τόσο να βρησκόμασταν μαζί.

Ένας καφές, μία ταβέρνα, ένα δώρο
ματιές κι έν' άγγιγμα στο χέρι ξαφνικά
αμηχανία για του ύπνου μας το χώρο
σα δεκαοκτάχρονα και άπειρα παιδιά.

Πήραμε δίκλινο με ξέχωρα κρεβάτια
κάναμε μπάνιο και μιλούσαμε απλά
κι όπως κοιτάζαμε βαθειά στα δυο μας μάτια
ήρθαν τα χάδια, η αγκαλιά, η ζεστασιά.

Τόσο αθώα, τόσο ανθρώπινα γλυκά
τόσο απαλά, τόσο περίεργα αργά
με τόση αίσθηση, αγάπη, σεβασμό
έγινε αρχή στο δικό μας το δεσμό.

Ήρθε Χριστούγεννα, πήγαινα τις Τρίτες
μέσα μας κύλαγαν δυνάμεις μαγικές
δε θα δεχτούμε να μας φέρουν κάποιες ήττες
οι δυο μας θα' μαστε μονάχα νικητές.

Έχω δεθεί, έχω κολλήσει, σ' αγαπάω
σ' έχω ανάγκη, σε χρειάζομαι, πονώ
στόχο έχω βάλει τα εμπόδια να περνάω
για μένα είσαι ο,τι ποιο σημαντικό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2012