Μονόλογος

Δημιουργός: επισκέπτης

μπορεί και να μην έχει θέση εδώ, έγραφα ότι μου κατέβαινε, λίγη επιείκεια παρακαλώ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«όποιος το φαρμάκι ψάχνει…»*
Την ακριβή φωνή σου ακούω,
πόσο μακριά με πηγαίνει
γι' ακόμα μια φορά.
Μια φορά που έμεινα μόνη μου,
βράδυ στο σπίτι,
και μπορώ να κάνω ό,τι μου αρέσει.
«να ξημέρωνε μια μέρα…»**
Μια γουλιά απ' το ποτό μου.
Εγώ κι η φωνή σου.
Παρέα.
Ταξίδι μέσα μου.
Πόσες φορές δεν έχω αναρωτηθεί:
γιατί αυτή η συγκεκριμένη φωνή
μου λέει τόσο πολλά;
«ο σαργός κι ο σπάρος…»*
ʼλλη μια γουλιά.
Νιώθω το αλκοόλ να κατεβαίνει
μέσα μου και να με καίει.
Σαν τη φωνή σου ένα πράγμα.
Με καίει.
Μου αρέσει που με καίει.
«τρεις καφέδες έπινα μαζί του…»*
Είναι τόσο αληθινή.
Για τη φωνή σου λέω πάλι.
Με τις ατέλειες της, με τις χοντράδες της, με τα φάλτσα της.
Έτσι μου αρέσει.
«ο μόνος, μόνος περπατά και μοναχός κοιμάται…»**
Κι εγώ μόνη μου απόψε.
Πόσο μου λείπει ώρες-ώρες αυτό το μόνη μου.
ʼραγε μου κάνει καλό ή κακό όταν συμβαίνει;
«ο πόνος του οπλοφορεί και άδεια δεν έχει»**
συνεχίζει η φωνή σου.
Ο πόνος μου.
Ποιος πόνος μου όμως;
Υπάρχει;
Κι αν ναι γιατί δεν μπορώ να προσδιορίσω από πού προέρχεται;
«όποιος φεύγει αργοπεθαίνει,
απ' την ψυχή του κάτι σκορπάει εδώ»***
Θα σκορπίσει τίποτα από μένα
ή θα 'ναι σαν να μην πέρασα ποτέ;
Μερικές γουλιές η μία πίσω απ' την άλλη.
Ως την τελευταία.
«πάω να πέσω αργά για ύπνο
και πέφτω μέσα σε ποταμό»**
Έτσι.


* στίχοι: Θοδωρή Γκόνη
** στίχοι: Μιχάλη Γκανά
*** στίχοι: Νίκου Ξυδάκη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2005