Κάθε δειλινό

Δημιουργός: margatsif, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν φεύγει ο ήλιος και τη νύχτα προσκαλεί
βλέπω τη δύση και ανάβω ένα τσιγάρο
ταξιδευτή κάνω το νου και πειρατή
παίρνω της μνήμης το σκαρί κι αργά σαλπάρω.

Λύνω τους κάβους και ξανοίγομαι μακριά
της μοναξιάς μου παρατάω το λιμάνι
η φαντασία μου με παίρνει στα βαθειά
στο πτώμα του έρωτα πετώ ένα στεφάνι.

Φτάνω στου ορίζοντα τη μαύρη τη γραμμή
βλέπω αντίκρυ τη στεριά που'χαμε ζήσει
κυλούν τα δάκρυα σκαρώνοντας ουλή
πονά η ψυχή και το κορμί ζητά ν'αφήσει.

Τα δειλινά είν' οι χειρότερες στιγμές
θυμίζουν πάντα το στερνό χαμόγελό σου
μα και γεμίζουν απ' ατέλειωτες ευχές
όσα αποφάσισες να βγούνε σε καλό σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-10-2012