Σκέψεις του δρόμου

Δημιουργός: Hercules V, Ηρακλής Βαϊτσαρας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=georgia][color=black]
Περπατώντας στο δρόμο
παρατηρώ τις μορφές των ανθρώπων
μοιάζουν με ζωντανά ποιήματα της ζωής
άλλα καλλίγραμμα άλλα όχι και τόσο
αντίστοιχο θα έλεγε κανείς του περιεχόμενου
Μα δεν φαίνεται να έχει και τόση σημασία αυτό
έχω δει σε ανθρώπους πως χάνετε η ομορφιά
απ΄το κακό τους περιεχόμενο
κι άλλους που άσχημους θα έλεγε κανείς
να ακτινοβολούν σαν να κατάπιαν έναν ήλιο
και δεν μοιάζουν αλλά είναι όμορφοι

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Μια και ο κόσμος είναι ότι είμαστε
δεν είναι να απορείς γιατί το φως λιγοστεύει
ελάχιστοι οι Ήλιοι που περπατούν ανάμεσά μας πια
Μοιάζουμε με σκιές που κοιτούν χάμω
με το σκοτάδι να κερδίζει συνεχώς έδαφος μέσα μας
Μα πως να κάψει μια φωτιά αν της στερήσεις
την καύσιμη ύλη της, τα ξύλα και το οξυγόνο της
Πως να κρατηθεί η ψυχή και το πνεύμα ζωντανό
όταν μαύρες σκέψεις καταδυναστεύουν τη θέληση για φως
Περίεργος ο μηχανισμός του νου
περίεργοι και οι συνειρμοί μας

Όλα ξεκινούν απ' την άγνοια και καταλήγουν στη λήθη
έτσι η μνήμη γίνεται πέτρα
να χτίσεις μ' αυτήν τοίχους ασφάλειας και απομόνωσης
Τα μάτια να κοιτούν το τίποτα
και η θλίψη χρόνια πάθηση από έλλειψη βιταμινούχας ελπίδας

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Η πιο βαθιά νύχτα είναι λίγο πριν ξημερώσει
μόνο που αυτό το λίγο θα κρατήσει περισσότερο αυτή τη φορά
Ας την περπατήσουμε με χέρια ενωμένα να μην χαθούμε
και ότι στο σκοτάδι καραδοκεί να τραφεί με φόβο
ας λιμοκτονήσει απο την έλλειψη του

Ωπ έφτασα σπίτι
τέλος το περπάτημα και οι αδέσποτες σκέψεις του δρόμου
Αύριο πάλι
[/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2012