Το όνειρο μου

Δημιουργός: jenny

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το όνειρο μου
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η θέρμανση ,στην πολυκατοικία μας, σταμάτησε. Πιο απλά δεν ξεκίνησε καν. Από τους 21 πληρώσανε τα κοινόχρηστα 12.Το αποθεματικό μας δεν κάλυπτε το χρέος απέναντι στην εταιρεία φυσικού αερίου και αυτή θύμωσε. Ήρθε ένα πρωί, ξήλωσε το κοντέρ και έφυγε. Η άδεια θέση και το αποτύπωμα του μηχανήματος στο τοίχο, μας προβλημάτισε πολύ. Το σπίτι μου έγινε κρύο και αφιλόξενο. Μερικοί στεναχωρηθήκαμε άλλα όχι αρκετά για να βρούμε τα λεφτά και να πληρώσουμε τα χρέη μας. Πλησιάζουν οι κρύες ημέρες και τρέξαμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα. Η πιο εύκολη ήταν της ενίσχυσης του ρουχισμού μας. Να τραβήξεις γραμμή φυσικού αερίου μόνο για το διαμέρισμα σου είναι πανάκριβα (άνω των 5.000 ευρώ) και απαιτεί την έγκριση 50+1 των υπολοίπων.Κάτι ιδέα που δεν ΄΄ περπάτησε ΄΄. Οι δικαιούχοι της ζέστης νοιώσανε προσβεβλημένοι και μαλ… επειδή θα πληρώνανε για να ζεσταθούν τζάμπα αυτοί που δεν πληρώνουν. Γίναμε μαλλιά κουβάρια επειδή ,όπως σε πολλές άλλες κοινωνικές δραστηριότητες, μία συνολική προσπάθεια θέλει γενική ομοφωνία και εμείς είχαμε γίνει από δεκαπέντε χωριά. Άλλοι αδιαφόρησαν ,για το συμβάν και αγοράσανε φόρμες και παλτά για να αντιμετωπίσουν αντρίκια το κοινό εχθρό. Το κρύο και την παγωνιά. Η λύση που εγώ εφάρμοσα ήταν τα κλιματιστικά και η ενίσχυση με πάπλωμα και μάλλινο σκέπασμα του κρεβατιού όπου κουρνιάζω ,από τις 8 μέχρι το πρωί. Η βόλτα στην τουαλέτα αποδείχτηκε μία θαρραλέα κίνηση που ευτυχώς δεν γίνεται πολύ συχνά.
Σήμερα, κουρασμένη από την δουλειά ,έπεσα και το μεσημέρι. Ξερή. Αμέσως άρχισα να ονειρεύομαι. Ήταν χειμώνας ,στην Αθήνα και το σπίτι ήταν ζεστό και φιλόξενο. Ήταν όλα ήρεμα και όμορφα ,οι βιτρίνες των καταστημάτων είχαν πλούσια χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και τα κανάλια μας προετοίμαζαν πλούσιο ψυχαγωγικό πρόγραμμα και όχι κονσέρβες από περασμένα ρεβεγιόν. Στην δουλειά ρίχναμε κλήρο ποιοί θα ΄΄ θυσιαστούνε ΄΄ και θα δουλέψουνε για να πάνε μερικοί στις γενέτειρες τους ή στο εξωτερικό.Στο δρόμο ο κόσμος γελούσε και στα Μ.Μ.Μ. άκουγες αστεία και έβλεπες χαμόγελα. Το δώρο Χριστουγέννων των συνταξιούχων κάλυπτε τα χαρτζιλίκια των εγγονών και εμείς ,με το δώρο, πληρώναμε τις κρατήσεις στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία όπου θα περνούσαμε την άγια νύχτα. Οι αγορές των τροφίμων και της ενδυμασίας ήταν γεμάτες κόσμο και οι αγορές σε προϊόντα ξεπερνούσανε τις ανάγκες μας. Τα ψυγεία ήταν γεμάτα τρόφιμα και τα γλυκά δέσποζαν στα τραπέζια μας. Εγώ ,στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι ,απλώνω το χέρι για να τσιμπήσω την αξιοζήλευτη πετσούλα του γουρουνόπουλου. Γεμάτη λαχτάρα άνοιξα το στόμα μου και εκεί …ξύπνησα.
Άνοιξα τρομαγμένη τα μάτια μου και είδα το κρύο σπίτι μου.Τα άδεια καταστήματα και τις άδειες αγορές. Τον κόσμο να ψάχνει στα σκουπίδια. Τις ελάχιστες χριστουγεννιάτικες βιτρίνες. Τους συνταξιούχους να ξεροσταλιάζουν μπροστά στα φαρμακεία και στα υπουργεία. Είδα τα παιδάκια να πεινάνε και να παγώνουν στα θρανία τους. Την Θεσσαλονίκη χωρίς ΚΤΕΛ.Το προαύλιο του Πανεπιστημίου να πνίγεται στα σκουπίδια. Τα άδεια εστιατόρια και τις θλιμμένες ταβέρνες. Τους άδειους ,από αυτοκίνητα, δρόμους της πρωτεύουσας. Το μάλλινο σκέπασμα είχε πέσει κάτω και εγώ ξύπνησα μέσα στο κρύο και στην απελπισία. Ξύπνησα στην πραγματικότητα. Θα ξυπνήσουν και οι ιθύνοντες, αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση; Ο λαός;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2012