Περί αφυπνίσεως

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

"...ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ! ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...Περί αφυπνίσεως...

Ο ήχος που σε ξύπνησε δεν ήταν κρότος,
δεν ήταν συριγμός οξύς ή γδούπος ξαφνικός, υπόκωφος.
Δεν σ' έκανε να σηκωθείς το θρόισμα των φύλλων,
ούτε οι φωνές πουλιών που κήπους στις κεραίες απαιτούν.
Δεν σ' ανησύχησε της θάλασσας ο παφλασμός,
ούτε ο βρυχηθμός της άγνωστής σου πόλης,
της παρακείμενης σε αλλότρια τεκταινόμενα.
Το τριξιμο της πόρτας των προοπτικών, που εξόδου στερείται ασυγχώρητα,
δεν στάθηκε ικανό να σε αφυπνίσει,
ούτε το γέλιο και το κλάμα των παιδιών και των γερόντων,
των αφημένων στων τρίτων την προαίρεση.
Αγνόησες της μάνας σου τους πάγιους αναστεναγμούς,
και του πατέρα σου την ηχηρή μετριοπάθεια,
του περιγύρου σου το ρυθμικό μουρμούρισμα
και τη φωνή σου, ακόμα, που στριγκή σου ακούγεται.
Ήταν, εν τέλει, της σιωπής ο θόρυβος,
ο ήχος ενός πέταλου που αφέθηκε
να ταξιδέψει ως τον έσχατο προορισμό,
που σε απαγκίστρωσε
απ' της απάθειας τους ιστούς και τους καθρέπτες.
Και αίφνης οι ήχοι απέκτησαν ξανά υπόσταση,
έναν προορισμό,
και κάποιον λόγο ύπαρξης...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2012