Τα πρωινά μας

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα πρωινά μας
σαν καρφιτσωμένες υποχρεώσεις
που κάποιο χέρι τις ανήρτησε
στον πίνακα της ζωής μας
όσο πιο ψηλά μπορούσε.
Μοιάζουν με κάτι κίτρινα χαρτάκια
-άδεια ακόμα-
που περιμένουν ένα χέρι να τα ζωγραφίσει
με ένα χαμόγελο
με ένα γιατί
με λίγο φως.
Έτσι κι εγώ μικρή στο ανάστημα
τεντώνομαι κάθε μέρα μέχρι τον ουρανό
αδράχνω λίγο ήλιο
και βάφω ακόμα πιο κίτρινη τη μέρα μου.
Αν ήσουν μάλιστα εδώ,
-στο ορκίζομαι-
κανείς δε θα μπορούσε
να με κοιτάξει.
Είναι άλλωστε γνωστό
πως το σώμα της αγάπης
είναι αόρατο
και η μεταλαβιά της
ανοίκεια στους πολλούς.
Γι’ αυτό σου λέω , καλημέρισέ με, χαμογελώντας.
Μπορεί και να άξιζε η ΄υποχρέωση’
να ανανεώνω την αγάπη μου
κάθε πρωί για εσένα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2012