Να Ζήσω

Δημιουργός: Masvidal, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΩΜΕΓΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχα μια τρελή ιδέα, σκέφτηκα ν’ αυτοκτονήσω
και με την Ελληνική σημαία απ’το μπαλκόνι να πηδήσω.
Να τ’αφήσω όλα πίσω,ακόμη και τ’αφεντικό μου
που παρακαλούσα χρόνια να αυξήσει τον μισθό μου.

Έναν θάνατο να ζήσω…τι ζητάω το καημένο ;
Θέλω να αυτοκτονήσω …. είναι τόσο τραβηγμένο ;
‘Πάρ’το απόφαση ρε φίλε’ λέω εις τον εαυτόν μου.
Κι άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις,ίσως να’ναι για καλό μου.

Ίσως βρω τον εαυτό μου και καλμάρω το «εγώ» μου.
Της ζωής θα βρώ το νόημα ψάχνοντας τα αυτονόητα.
Ούτε γείτονες σκυλάδες ούτε διαπασών καυγάδες.
Μήτε πια χαρτογιακάδες με γραβάντες σαν χαλκάδες.

Δεν θ’ακούω πιτσιρίκια να στριγκλίζουν σα τζιτζίκια,
μόνο στρουμπουλά αγγελάκια με αιθέρια τραγουδάκια.
Δεν θα περπατώ σε δρόμους με λακκούβες και υπονόμους.
Θα’χω σύννεφο-κρεββάτι και με σκάλισμα στην πλάτη.

Δεν χρειάζομαι βαλίτσες ούτε τζίν και πουκαμίσες.
Τσίτσιδος θα τριγυρνάω και στην κόλαση ας πάω.
Δεν με νοιάζει αν κάνει ζέστη κι αν με χώσουν στον ασβέστη,
το ίδιο νιώθω κι εδώ πέρα μες στης πόλης τη χολέρα.

Μια ζωή την είχαμε, αρκετά τη ζήσαμε…
και τι καταλάβαμε και τι καζαντίσαμε;
Μες στον ψεύτικο ντουνιά, ο θάνατος σε χαιρετά,
και σου γνέφει φιλικά να τον δεις πιο στοργικά.

Μα αιφνιδίως στο μυαλό μου έρχεται το πατρικό μου.
Οι γονείς μου ,τα ξαδέλφια, τα τρικούβερτα τα γλέντια.
Το σχολείο, τα παιγνίδια και τα καλοκαιρινά ταξίδια.
Της μητέρας οι φωνές απ΄τις τόσες σκανταλιές.
Του πατέρα οι συμβουλές, οι αθώες προτροπές.

Τα παιγνίδια με τους φίλους, τα δαγκώματα από σκύλους.
Με τα γόνατα γδαρμένα και οξυζενέ στο αίμα.
Μεσημέρι… στα καντούνια να χτυπάμε τα κουδούνια.
Παγωτά από χαρτζιλίκι, στις πλατείες αραλίκι.
Όλα αυτά κι άλλα πολλά μες στο μυαλό μου,
στιγματίσαν το ακλόνητο “εγώ” μου.
Και γουστάρω όσο πολύ τώρα ΝΑ ΖΗΣΩ,
και τον θάνατο για πάντα να τον σβήσω !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2012