ελεγείο

Δημιουργός: sakti, Καιτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μόνη μου κάθομαι κι η σκέψη μου
σε σένα τριγυριζει
όλα όσα πόθησα και δεν τ' απόχτησα
να μου θυμιζει.
Κείνα τα χειλη σου που δεν τα φίλησα
μα τα ονειρεύτηκα
και τη χαρά να μ' αγαπήσεις ποτέ
δε γεύτηκα.

Σαν έρχεται τ' απόβραδο κι ο ήλιος
βασιλεύει
η θύμηση σου άγρια τη σκέψη μου
ληστεύει
και παίρνει δίχως τελειωμό τίποτε
δε μ' αφήνει
και σ' αγαπώ σαν τον τρελό που
η λογική του σβήνει.

Άδειοι ειν' οι δρόμοι σκοτεινοί χωρίς
τη συντροφιά σου
ατέλειωτοι και θλιβεροί με βγάζουν
στην καρδιά σου.
Ατέλειωτοι σαν τα βαθιά ανερμήνευτά σου
μάτια
που μ' ανασταίνουν και μαζί με κάνουνε
κομμάτια.

Δεν είσαι ίσκιος να χαθείς από το φως
της μέρας
Δεν είσαι κύμα να πνιγείς, δεν είσαι
ουτ' αέρας.
Δεν είσαι μπόρα θερινή να πω πως
θα περάσει.
Είσαι ένα κομμάτι μου μικρό και
σ' έχω χάσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2012