Μόνος

Δημιουργός: Cerberus, Κωνσταντίνος Δημητριάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι εγώ πιο μόνος και απ’ το θάνατο,
Να ικετεύω το Θεό να ξημερώσει…
Να πάρει η νύχτα χρώματα,
Πιο γρήγορα κι απ’ το ρυθμό,
Που τώρα τα δάκρυά μου τρέχουν.

Κι εγώ πιο μόνος κι απ’ την όαση,
Να ικετεύω γύρω δέντρα να φυτρώσουν…
Να μοιάζει δάσος η έρημος,
Πυκνότερο κι απ’ τις φωνές,
Που τώρα η ψυχή μου στέλνει.


Κι εγώ πιο μόνος κι απ’ τον ήλιο μου,
Να ικετεύω τη Μεσόγειο να με σβήσει…
Να ‘ρθουν κοντά μου τα πουλιά,
Πιο εύκολα κι απ’ όσο έχεις φύγει,
Απ’ όσο κάθε βράδυ δύω στις πληγές μου.

Κι εγώ πιο μόνος κι από ‘μένανε,
Να ικετεύω ότι έζησα να πάψει…
Να σκοτωθεί μαζί με μένα η μοναξιά,
Σκληρότερη και από τις μαχαιριές,
Που χτύπησες στην τέλεια αγάπη.


[Ρεφραίν]

Κανένας δε θα μάθει πόσο πόνεσα,
Και ξέρω πως το φως εδώ δε φτάνει,
Μιας και έμαθα καλά τώρα να κρύβομαι,
Και ξέρω χίλιους τρόπους να με χάνει.



Ιούλιος 2004, Αθήνα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2013