Μοναξιά

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χορός ανεκπλήρωτων απαντήσεων μέσα στο γυμνό δωμάτιο,
ενα ποτήρι μοναχά να ξεδιψά τις αναμνήσεις.
Εικόνες π' αργοσβήνουν γυμνές στους γυρω τοίχους,
καθρέφτες που αντανακλούν τις προσδοκίες μας.

Ότι είπαμε μετατράπηκε σε αέρινο κύμα που μια καλοκαιρινή νύχτα
ξέφυγε από τα τρεμάμενα μας χείλη.
Και τώρα μέσα στο σιωπηλό κι ερημικό μας ησυχαστήριο
προσπαθούμε τα αόρατα να ξεχωρίσουμε περασμένα μας λόγια

Ποιο άραγε παρελθόν μας έχει σκλαβώσει;
Ποια πρόσωπα εχουν ξαπλώσει στων ανεκπλήρωτων προσδοκιών μας
τα χρωματιστά κι ευωδιαστά σεντόνια;

Απώλεια, η πρωτογεννήτρα μάνα της μοναξιάς.
Ζωγραφίζει τα περασμένα στον σκουρόχρωμο καμβά της μνήμης μας
και μας αφήνει ανήμπορους να χαζεύουμε το αμετάβλητο παρελθόν

Δεύτερη μάνα η επιθυμία.
Φυτεύει πάντα τα ομορφότερα και πιο ευωδιαστά λουλούδια
στο άγονο χώμα της αυτοεκτίμησης μας.
Κι έτσι ρίζες οι πιο γλυκές μας προσμονές ποτέ δεν βγάζουν

Κι αν κάποτε είδαμε σκιές συντρόφων
την έρημο μας να διαβαίνουν
μια αυταπάτη, μια αυτόκλητη γέννηση της επιθυμίας μας
μεταμόρφωσε μέσα στην παραζάλη μας
τις προσμονές σε εικόνες

Μα το αποτελεσμα παραμένει το ίδιο.
Μια ηχώ επαναλαμβανόμενης απουσίας.
Σαν ένα ποίημα που κανείς δεν θα διαβάσει.
Σα μια παράσταση που θα τελειώσει με το άψυχο πέσιμο της αυλαίας…

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2006