Μικρός

Δημιουργός: savvianni, Savvas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είμαι παιδί κι ότι κι αν πεις δε το αλλάζω
Έχω ανάγκη τα όνειρά μου για σημαία
Σ’ ένα σύννεφο χρυσό θέλω ν’ αράζω
Να κάνω στα αστέρια σου παρέα

Όλοι μεγάλωσαν και χάσαν την ουσία
Μες στης γραβάτας τους τα χρώματα
Μια καταπίεση για κάθε ηλικία
Κι ένα άγχος που σου κόβονται τα γόνατα


Γι αυτό θα ζω μέσα στα παραμύθια μου
Κι ας έγιναν τα χνούδια γένια
Κι αν πείραξα λιγάκι την αλήθεια μου
Στον κόσμο μου η ζωή δεν έχει γκέμια


Είμαι μικρός πολύ μικρός μέσα στα μάτια μου
Μα υπάρχει χώρος στην παιδική χαρά μου
Σαν παζλ θα ενώνω τα κομμάτια μου
Με μαρκαδόρους ζωγραφίζω την καρδιά μου


Παρακαλώ μη με κοιτάζεις με κακία
Μ’ αυτό το ύφος το γεμάτο "ωριμότητα"
Στο κάτω κάτω αυτό που έχει σημασία
Οι έρωτες δε ζουν με σκοπιμότητα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2013