Μαντινάδες

Δημιουργός: LikeMe

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρες μου τη καρδιά και τώρα έχεις φύγει
Κι εγώ πως θες να ζω χωρίς καρδιά με πνίγει

Με πνίγει η ανάσα μου… το αίμα μου παγώνει
Που τώρα άλλον αγαπάς αυτό πως με σκοτώνει

Με πνίγει η ανάμνηση ….το δάκρυ μου κυλάει
Φωτιά μου καίει το μυαλό που άλλος σε φιλάει

Μα δε μπορώ άλλο να ζω ….χωρίς εσένα σβήνω
Σαν το κερί που έλιωσε το ξέρεις πως θα μείνω

Και η φωτιά απ’ το κερί αν δυναμώσει η φλόγα
Θα κάψει σε και μένανε ….τα αισθήματα μας όλα

Πήρες μου τα όνειρα και όλα τα ‘χεις κάψει
Μα θα ‘ρθει κάποτε η στιγμή που η καρδιά θα κλάψει

Γιατί η καρδιά σου δύναμη … μπορεί να δείχνει τώρα
μα όσα φέρνει η στιγμή ….δε τα ‘χει φέρει η ώρα

Εγώ δε ξέρω η αγάπη σου αν είναι αλήθεια ή ψέμα
Εγώ το μόνο που θωρώ…. είν’ ότι κυλάς στο αίμα

Αρρώστια μου και πάθος μου… πάθος εσύ μεγάλο
Δε ξέρω πως θα γιατρευτώ…. Δεν ξέρω αν θα πεθάνω

Ζωή και θάνατος μαζί είναι για μένα ο πόνος
Κι από το πόνο σου εγώ μακριά θα σβήνω μόνος

Μα αν είναι απ’ τα χέρια σου εγώ ζωή ν’ αφήσω
Χίλιες φορές στα χέρια σου εγώ να στη χαρίσω

Εσύ να τη κρατήσεις μοναχά και καν’ την ότι θέλεις
Και ‘γω το μόνο που ζητώ … στο πλάι σου να μ’ έχεις

Αχ κοπελιά μου όμορφη πως θέλω να ξανάρθεις
Κοντά μου μόνο εσύ …και τη ζωή ν’ αλλάξεις

Να δώσεις χρώμα και πνοή … το σώμα ν’ αναστήσεις
Ποτέ ξανά να μου ορκιστείς …μόνο να μη μ’ αφήσεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2013