Ο φάρος και η βαρκούλα

Δημιουργός: Cerberus, Κωνσταντίνος Δημητριάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα πορτραίτο σου ζωγράφισα,
γυμνό, να βλέπω την ψυχή σου.
Ως το πρωί κι απόψε κάθησα,
χρώμα να δώσω στην αυγή σου.

Μέσα στη θάλασσα κυμάτισα,
είσαι βαρκούλα κι είμαι φάρος.
Κι όταν στα χέρια μου σε κράτησα,
είδα σε ‘σένα τι είναι θάρρος.


Ένα πορτραίτο σου ζωγράφισα,
σα μαγεμένος το κοιτάζω.
Σαν μια πληγή που μόλις γιάτρεψα,
ξέρω θα φύγεις και τρομάζω.

Μέσα στη θάλασσα κυμάτισα,
φεύγει η βαρκούλα, πήρε θάρρος.
Απ’ την καρδούλα μου σε άφησα,
κι έτσι μονάχος μένει ο φάρος.


[Ρεφραίν]

Όταν φύγεις μακριά μου κάποιο βράδυ,
θα πιστεύω πως σε πήρε ο αγέρας,
θα νομίζω πως σε κρύβει το σκοτάδι,
και θα λέω «θα σε δω στο φως της μέρας».

Κι αν τα βότσαλα πληγώσουν την καρδιά μου,
όσο ζω, δίπλα στη θάλασσα θα μένω,
το πορτραίτο σου κοιτάζοντας, γλυκιά μου,
τη βαρκούλα μια ζωή θα περιμένω.



Άνοιξη 2001, Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2013