Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
To ρομποτακι ο παπλαρ

To ρομποτακι ο παπλαρ

Δημιουργός: BETTY BOOP, ελενα καρανικολου

http://missy-merida.blogspot.gr/2013/01/blog-post_25.html.html

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ρομποτακι μας ο παπλαρ ηταν μεγαλος φαφλατας και αγαπουσε το ζεστο παπλωμα που του ειχε φτιαξει η ρομποτομαμα του η γαταρ γιαυτο του εδωσαν και το ονομα παπλαρ.
Ο παπλαρ ειπε πολυ νωρις τα πρωτα του μπλιπ μπλιπ και οι οικογενεια ρομποτ καμαρωνε αναβοσβηνωντας τα ματια και χορευοντας breakdance.
Ο μικρος ειχε τεσσερα ματια και αν κοιταζες μεσα τους μπορουσες να δεις την καρδια του.
Με τα δυο ματια μπορουσε να δει οτι μπορεις να δεις και εσυ, ομως με τα αλλα δυο ο παπλαρ μπορουσε να δει μεσα σου.
Καποτε οταν ο γιατρος -μηχανικος-ρομποτ ηρθε να δει την ραγισμενη καρδια της μαμας του, ανακοινωσε λυπημενα πως δεν μπορεσε να βρει ανταλλακτικο, ο μικρος παπλαρ κοιταξε βαθεια μεσα της και ειδε πως αν αφαιρουσε το ενα απο τα τεσσερα ματια του θα μπορουσε να διορθωσει την ευθραστη καρδια της και με τον κοκκινο μαρκαδορο του θα ζωγραφιζε την σκουριασμενη πλευρα της.
Η μαμα εγινε καλα και αυτο εφερε ακομα πιο πολλους φιλους κοντα του, φιλους απο ολο τον κοσμο που ηθελαν να δει μεσα τους και να τους δωσει μια λυση στα προβληματα τους.
Ο παπλαρ ειχε κουραστει και η ψυχη του ειχε βαρυνει, βοηθησε σχεδον ολους εκεινους που ζητησαν την βοηθεια του ομως ποιος μπορουσε να δει μεσα στον παπλαρ? ποιος θα επαιρνε το βαρος απτην μικρη του καρδια?
Αποφασισε λοιπον να καλεσει τον μηαχνικο ,γιατρο ρομποτ και να του ζητησει να αποσυνδεσει και το τριτο του ματι.
Ετσι και εγινε..
Η ενσυναισθηση του ειχε κοστισει ηδη ενα κουρασμενο ματι και πολυ υπνο, του ειχε λειψει τρομερα το παπλωμα του και ετσι επεσε στο κρεββατι, για πολυ πολυ καιρο..
.Οι γονεις-ρομποτ εφερναν τους καλυτερους γιατρους , ομως οπως προειπα κανεις δεν μπορεσε να δει μεσα του..
Μολις μαθευτηκε πως ο μικρος παπλαρ εχασε την ''μαγικη" του ιδιοτητα , εχασε σχεδον ολους τους φιλους του.
Κανεις δεν νοιαζοταν πια για την δικη του λυπη, εφοσον δεν ειχε λυση για τις δικες τους..
Ετσι ο παπλαρ εμεινε με τα δυο του ματια , να κοιταζει την αληθεια καταματα, με τους λιγοστους αλλα πολυτιμους φιλους του και το βαρος να εχει φυγει απτην πλατη του. Δεν μπορουσε παρα να ευχετε σε ολα τα ρομποτ του κοσμου να εχουν αληθινους φιλους, φιλους που θα μπορουν να δουν ακομα κι αυτα που δεν υπαρχουν..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2013