Συνωνυμία

Δημιουργός: Φώτης Ρούμπος

Αφιερωμένο στον συνονόματο φίλο μου, που έφυγε απ' τη ζωή σαν σήμερα πριν 5 χρόνια...Κυριακή 27 Γενάρη 2008...Φωτάκο, είσαι πάντα κοντά μας, αδερφέ μου...Περίμενέ μας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άκουγα για σένα από μικρός.
Μέσα από διηγήσεις τρίτων
στην οικογένεια, στην εκκλησία
στα βιβλία μου
και προσπαθούσα τη μορφή σου
να φανταστώ, να πλάσω,
με περιέργεια αλλά και φόβο,
όπως φοβόμαστε όλα τα μακρινά
κι όλα τα άγνωστα.
Ύστερα άρχισες σιγά σιγά να εμφανίζεσαι.
Τη μια στο πλάι του παππού
του κράταγες το χέρι,
την άλλη πίνατε κρασί
μαζί με τον πατέρα
κι άλλη φορά, για κάποιον θείο σε γιορτή
πήγες ακάλεστος.
Τέλος - θυμάσαι; - μια βραδιά
ήσουν χαρμάνης
κι από ‘να ξάδερφο ζητιάνεψες τσιγάρο
σε μια στροφή.

Έτσι σε γνώρισα.

Κι ένιωθα θλίψη κι αγωνία
κάθε που λέγαν οι γνωστοί
πως είδαν κάπου τη σκιά σου.
Κι έπειτα, ψύχραιμα
εκπαίδευσα τον εαυτό μου
να σ’ αποδέχεται και άνετα
να συζητάει για σένα
στοχαστικά
με βάθος και με νόημα
φιλοσοφώντας θλιβερά
μέσα στη σίγουρη αυταπάτη μου
σαν νά ‘σουν τάχα αντικείμενο
μελέτης και σπουδής.

Έτσι σε ξέχασα.

Μια Κυριακή απόγευμα
ντύθηκες πόνος κι ήρθες να με βρεις.
Στη γειτονιά μου φτάνοντας
με φώναξες κοντά σου
κι εγώ, που έλειπα μακριά,
ούτε που σ’ άκουσα.
Με ξαναφώναξες.
Κι απάνω που ‘λεγες
μονάχος πως θα φύγεις,
από ‘να δρόμο παρακάτω
έτρεξε φίλος γελαστός
να σε καλωσορίσει.

( Μια χάρη μόνο θα ζητήσω.
Να τον προσέχεις.
Έτσι…σαν νά ‘μουνα εγώ…)

( Στον Φωτάκο )
30/01/08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2013