Κουράγιο

Δημιουργός: vassiliki

για τον κόκκινο που περιμένει να διαβάσει...για όλους όσους θέλουν να πετάξουν μα δεν μπορούν!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν άνοιξα τα μάτια από καιρό
όλα τριγύρω μοιάζουν ψέμα
θολό και ξένο δώμα σκοτεινό
εσύ με μένα κι εγώ κανένας...

Και άναψα το φως για να σε δω
μα ήταν μια σκιά το πέρασμά σου
αγριογιάσεμο μου μύρισε θαρρώ
ήταν αυτό του σώματος το άρωμά σου.

Σιωπή ατέλειωτη, βαθειά
πόδια και χέρια δεν μπορώ να τα κουνήσω
σ'αυτό το θάλαμο κλαίω ξανά
αχ, να μπορούσα μια σταλιά να περπατήσω!

Έλα και πάρε με από δω
τους άσπρους τοίχους να αφήσω
μόνο εσένανε μπορώ
έτσι όπως είμαι ν'αντικρύσω.

Έλα πριν φέξει μη σε δουν
φως μην ανάψεις μη δεις που κλαίω
ποτάμια γύρω μου κυλούν
γιατί κι εσύ ήσουν στο τροχαίο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2006