Αν κάποτε

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έσπασε το απομεσήμερο χίλια κομμάτια
Ύστερα, βγήκαν τα παιδιά
για να μαζέψουν τα σπασμένα.
Τα ίδια παιδιά που κάθε απόγεμα τα βλέπεις να χαμογελούν
και να αδειάζουν μέσα απ’ τη σάκα τους
μια-μια τις έγνοιες της μέρας.
Κάποτε θα νυχτώσει και θα ‘ χει φως
Κάποτε ο έρωτας που κάνουν οι σιωπές μεταξύ τους
θα γεννήσει μπροστά μας χίλια ποιήματα
κι όσοι πουλήσανε στο διάβολο το βιος τους
θα δουν να ανθίζει ευωδιαστό το κέρας της αυγής.
Ο κήπος της νύχτας θα γίνει άξαφνα μικρός
πολύ μικρός για τόση αλήθεια μες στα δάκρυα
κι ίσως να δεις ένα χαμόγελο ικανοποίησης
πάνω στα χείλη του αιώνιου φροντιστή μας.
Κάποτε θα’ μαι ξανά ένα παιδί κι εγώ
δε θα χρειάζεται να σου εξηγήσω την ειρήνη
-το λευκό περιστέρι μου θα είσαι εσύ-
κι όλα τα σύρματα
θα’ ναι γεμάτα από ψυχές φτερωμένες.
Κι ίσως –ποιος ξέρει- ίσως πετάξουμε κι εμείς
πέρα πολύ από το ωκεάνιο αχανές.
Προς το παρόν –άσε με να σου μιλήσω για την κάπνα
και για τα ξύλα των καιρών
που ο καθένας μπορεί τώρα να καίει
ελεγχόμενα στο σπίτι του.
Άσε με να σου μιλήσω για τη στάχτη
εκεί αναπαύεται η καμένη μας ιστορία
Άσε με να σου πω για την αγάπη -α, την ξεχάσαμε οι άνθρωποι
την τόση μας αγάπη- κι είναι καιρός να θυμηθείς
πώς να αγαπάς και να αγαπιέσαι
Άσε με να σε λέω «αγάπη μου»
κι όλα τα κάποτε με μιας θα γίνουν τώρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2013