Οι τριγμοί των στιγμών

Δημιουργός: Adoletes, Βασίλης Ταρνανίδης

Θέλω να βάψω τη γης με το χρυσαφί σου ήλιε μου, μα συ μου καις τα σύνεργα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ ΤΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ

Μες στην απόλυτη δυσαρμονία της σιωπής
μ’ ορθάνοιχτο το νου,
το μάτι της μονόφθαλμης ψυχής
και εφτασφράγιστα τα βλέφαρα της νύχτας
ψηλάφισα ισόογκους πυργίσκους χρόνου
αραδιασμένους σ’ αδιάκριτη απόσταση στιγμών, απωθημένους στην ισορροπία του ιλίγγου,
για να ’ρμηνεύσω
πως από όμοια δομείται το ανόμοιο.
Οι σκέψεις χείμαρρος και καταρράκτης
σβήνουν τους ήχους των τριγμών,
μα εγώ αφουγκράζομαι
και κει στον κονιορτό της πτώσης,
συμμετρικό, καλλίγραμμο, πανέμορφο
κι αγέρωχο θαλασσοπούλι,
βουτά στης γέννησης τη δύνη
για ν’ αρπάξει ετοιμόβρωτη ορμήνια
κι ανάλαβα απ’ την αρχή το σκηνικό
κρατώντας εμπειρόφτιαχτη απόχη
για να προλάβω όταν θάρθει το θαλασσοπούλι.
Και το ’δα πάλι να φτεροκοπά σε άλλη κόγχη
και με αλάθητη ακρίβεια να ραμφίζει
και εγώ στο μέτρημα ξαπόμεινα του λάθους
αν ειν’ της άμμου οι κόκκοι τόσοι
όσα και τ’ άστρα τ’ ουρανού
κι όσοι οι ουρανοί των άστρων
κι αν τόσες και του ήλιου οι αχτίνες!
Και πόσοι οι πλυνοί στο γιόμισμα ωκεανού!
Και μάκραινε η ορμήνια των στιγμών.
Οι σκέψεις, γεύσεις πικραμύγδαλου και ένταση λιμού
κι εγώ μια σκόνη από τις άπειρες του λάθους.
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2013