Ωκεανοί σε ποτήρια

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν θα το πιστέψετε!
Βάδιζα στην έρημο,
της κακοκεφιάς,
της αυτολύπησης
και της χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Περικυκλωμένος,
από ανάρμοστα περιστατικά,
που έκλεβαν την όρεξη,
για οτιδήποτε.
Ξαφνικά,
σαν απ’ το πουθενά,
απλώθηκε μπροστά μου μια θάλασσα κρασί.
Οι φλέβες μου γέμισαν.
Οι σκέψεις μου έσβησαν.
Οι αισθήσεις μου γλύκαναν.
Βούτηξα,
-με το κεφάλι-
μεσά στο χρυσό χυμό.
Καταδύθηκα,
-δίχως ανάσα-
στον αιώνιο χαμό.
Τα προβλήματα,
εξανεμίστηκαν.
Οι άνθρωποι,
χαμογέλασαν.
Εγώ, ρόδινος σαν άνοιξη,
ύψωνα το ποτήρι,
χαιρετούσα οτιδήποτε
κι αισθανόμουν,
ατρόμητος πειρατής,
μοιραίος εραστής
και βασιλιάς,
ταυτόχρονα.
Ήμουν δημοφιλής.
Ήμουν το κέντρο του κόσμου.
Είχα γνώμη κι άποψη.
Με άκουγαν.
Μου έδιναν σημασία,
καθώς έκανα απλωτές,
-πρόσθιο, ύπτιο, πεταλούδα-
μέσα στο κρασί.
Υπέροχη κατάσταση!
Η ξανθιά,
που ως τότε πουλούσε όνειρα,
με αντιλήφθηκε πρώτη φορά.
Σίγουρα επειδή αναγνώρισε,
ότι επιτέλους ελευθερώθηκα,
έστω την ώρα που πνιγόμουν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2013