Ὡσὰν

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω στα πλατανόφυλλα πατούν οι χαρμολύπες
ὡσὰν τα κοριτσόπουλα με ψίθυρους και λόγια
μέσα στα δάση χάνεται του ουρανού η συμβουλή
των κοριτσιών το βάδισμα σήκωσε άσπρη σκόνη
τα καρδιοχτύπια μάζευαν τις σκέψεις που ταν σκόρπια.

Kι εκεί στο δρόμο του φιδιού τα πιο παλιά ρολόγια
μετρούσανε των κοριτσιών την πιο χαμένη ώρα
ὡσὰν τα λευκοσύννεφα που τρέχουν δίχως έγνοιες
ως το βασίλειο των θνητών θα μ’ έφερνε η μπόρα
το φόρεμα σου το καλό απ’ έξω μην τ' απλώνεις
οι γιοι ερωτευτήκανε μια κόρη ή δυο σειρῆνες
μπρος του θεριοῦ την απειλὴ και μπρος στην ομορφιά τους.

Περνᾶ απόψε ο βοριάς κι η απειλή η ίδια
στη μαύρη πλάτη του γκρεμοῦ οι ψίθυροι τα λόγια
οἱ πιο παρθένες ἐποχές κρατᾶνε τὰ στολίδια
σαν κόρες που βιαζόντουσαν να δέσουν τα μαλλιά τους
εκείνες που συνάντησα στην πιο μεγάλη ανηφοριά
πριν τη σπηλιά του δράκου
κι όσο κι αν άντεχε η ψυχή ὠσὰν θεά βουνίσια
οι μάγοι την εμάλωναν κι ύστερα λέγαν ''άκου''

κι απ' έξω τῆς μαθαίνανε τα μαγικά τα λόγια
κι έτσι ξεμάκραινε η ζωή στα παιδικά τα χρόνια
κι όλα θυμίζαν εποχές και μοιάζανε δικά σου
ταξίδευαν οι ψίθυροι και μ' έφερναν μπροστά σου
τα χείλη έχουν το κόκκινο και η ψυχή γαλάζιο
και το πιο μπλε οι θάλασσες, ἀκῶ τα βήματα σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2013