ακατάλληλη

Δημιουργός: μπρουχίτα

αλλά ας καθησυχάσουμε.. είναι πολύ αργά τώρα.. πάντα θα είναι πολύ αργά.. ευτυχώς....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έπεφτε άφθονη βροχή..
κι όπως έπεφτε στη γη, το χώμα κόχλαζε..
μύριζε θειάφι..
μία ανεπίτρεπτη ένωση τού πάνω και τού κάτω και..
..τα μάτια τής πιο σκοτεινής μέρας τού Φλεβάρη έλαμψαν.

τα κυπαρίσσια φούντωσαν
κι έμοιαζαν με χριστουγεννιάτικα δέντρα..
ήταν όμως πολύ πιο λαμπερά,
πολύ πιο αγέρωχα,
πολύ πιο ερωτεύσιμα..
για στολίδια κρεμόντουσαν στα κλαδιά τους
ματωμένες γλώσσες και ανάποδα σπαθιά..
ανάποδα σπαθιά τού χωρισμού και τής παντοτινής διαίρεσης..
στην κορυφή τους αντί για αστέρια,
είχαν μάτια.. πολλά μάτια.. μάτια δακρυσμένα.
αντί για γιρλάντες γλιστρούσαν πάνω τους φίδια ερωτευμένα,
γεμάτα δηλητήριο -όχι τής άμυνας-
αλλά τής επίθεσης..
στη βάση τού κορμού τους είχαν για δώρα, μαχαίρια δίκοπα..
και κάτω από το βρεγμένο χώμα, πακέτα μισοθαμμένα..
πολλά πακέτα..
δεμένα σφιχτά με πανέμορφους φιόγκους από τσουκνίδες..

μουσική;
όχι, δεν είχε μουσική..
μόνο βροχή..
μια παράφωνη και αλμυρή βροχή..
μύριζε όμως τόσο όμορφα..

14 Φλεβάρη..
μέρα λειψή.
μέρα ακατάλληλη για δημιουργία.
μέρα κατάλληλη για να είναι μόνο νύχτα.
μέρα διωγμένη από οτιδήποτε τρυφερό.
από οτιδήποτε μπορεί να ενώσει.

κι όμως..
παρ' όλα αυτά, μέρα αγαπημένη γιατί..
..γέννησε θάνατο εκείνη η 14η τού Φλεβάρη..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2013