Μεγάλωνα

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεγάλωνα στα όνειρα
της θάλασσας
δεμένη σε κοχύλια
ασημένια
που κύμα πελώριο
στην αμμουδιά
τα χε ξεβράσει.
Μεγάλωνα σε βλέμματα
αδιάφορα
που τούτος εδώ ο κόσμος
τα λατρεύει
και στα ματόκλαδα
εκείνα του πατέρα μου
που πριν καλά να έρθει
ξαναφεύγει.
Μεγάλωνα στα δάκρυα
της μητέρας μου
και στα μαλλιά της
αλογοουρά πιασμένα
καθώς ο ήλιος ανέτειλε
στα ξαφνικά
μια μηχανή την έπαιρνε
από μένα.
Μεγάλωνα στα καμαρίνια
εκείνα του θεάτρου
καθόμουν στο σκρίνιο
με την ψυχή γεμάτη
κι όταν έπεφτε η αυλαία
ο μύθος ξεπερνούσε κάθε
λογική.
Μεγάλωνα στον πρώτο μου
τον έρωτα
που σαν θεό τον είχα
μα ήταν σκουπίδι
στις συμπληγάδες πέτρες
την ψυχή μου εγκλώβισε
κι άφησε πίσω του φτηνά
συντρίμμια.
Μεγάλωνα δίχως ποτέ
να καταλαβαίνω
γιατί την καρδιά μου
έπρεπε να παγώσω
όπως μου λεγαν φίλοι
και γνωστοί
γινόμουν ένα πλάσμα
αλλιώτικο κι η μοναξιά
μου αχώριστος σύντροφος
ήταν για μένα.
Μεγάλωνα στα σπλάχνα
ενός κλέφτη έρωτα
που ρθε ν' αποτελειώσει
την καρδιά μου
κι ενώ εγώ για κείνον πέθαινα
εκείνος στο χώμα είχε θάψει
τ' όνομα μου.
Για μία μοίρα χάρτινη ξεκίνησα
σ' ένα καράβι δίχως καπετάνιο
χωρίς να ξέρω που θα με βγάλει
το κύμα
καθώς θα πνίγομαι σε παρθένα νερά.
Κι ενώ ο πόνος τόσο με κυνήγαγε
ένα πρωί που δεν είχε ξημερώσει
στο καθρέφτη αντί για μένανε
την μάνα μου αντίκρισα με φόβο
και φόβος ανείπωτος με σκίασε
γι αυτό και φεύγω , τα όνειρά μου
ν' ανταμώσω
μεγάλωσα κι αυτός ο κόσμος
είναι τόσο λίγος
δε φτάνει για να με πνίξει
στα ματωμένα νερά του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2013