Προσδοκίες αδέσποτες

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Γιατί... μελαγχολία εξομολογημένη, είναι μελαγχολία αφοπλισμένη, κατά τι λιγότερο επικίνδυνη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι εγώ απόψε τι να πω, δεν έχω φθόγγους...
Οι άνεμοι των προσδοκιών τους πήρανε μαζί τους,
εκείνων των αυθαίρετων επινοήσεών μας
που στων ανθρώπων της ζωής μας αποθέτουμε τα μέτωπα,
χωρίς εκείνοι να γνωρίζουν τη γραφή τους.
Κι όμως, το ξέρω, αντηχούνε και οι σιωπές...
σαρώνουνε προορισμούς ανεξερεύνητους,
σκορπίζουν και ενώνουν τα προσχήματα
αυτών που γνωρίζαν, μα θέλησαν να αγνοήσουν τα αυτονόητα.
Θαρρώ ότι αγγίζει μια πτυχή της γελοιότητας
ο κεκαρμένος κυνισμός όσων καμώνονται
πως είναι άμοιροι όσων τους απαιτούμε,
ενώ το "εγώ¨" τους και το "είναι" τους το πάκτωσαν
με τις δικές μας, αν και φρούδες, προσδοκίες.
Στο τέλος - τέλος, κι αν κανείς για τη γραφή στο μέτωπό σας δεν σας μίλησε,
υπάρχουν πάντα, ρε μαλάκες, και οι καθρέφτες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2013