Τα ξωτικά και οι Μοίρες

Δημιουργός: faidra

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δίπλα μου τα βράδια στην βεράντα
μου κάνουνε παρέα ξωτικά
με την σειρά απ` τ` αριστερά
προς τα δεξιά πάντα μιλούν πρώτες οι Λάμιες
των νερών θεότητες
είναι όμορφες γυναίκες ψηλές
αδηφάγες όμως
πνίγουν τους ανθρώπους στα νερά τους
και το αίμα τους το πίνουν μ` ευχαρίστηση.
Ύστερα σειρά παίρνουν οι Στρίγγλες
γριές άσχημες μάγισσες
που μεταμορφώνονται τις νύχτες σε πουλιά
με μανία των βρεφών το αίμα να ρουφάν.
Οι Γιαλλούδες μ` αρχηγό την Γιλλώ
μ` ευχαρίστηση να πνίγουν τα παιδιά τους
και οι Ανασκελίδες με μορφή γαιδουρινή
τον πειρασμό γεννάν στους οδοιπόρους
και γλυτώνουν μόνο αυτοί που 12 φορές
θα πούν μια προσευχή-Το "Πάτερ ημών" κατά προτίμηση-.
Μη με ρωτήσεις αν φοβάμαι
το ξέρω πως εδώ δεν κινδυνεύω απο καμιά
το αίμα μου όλο πιωμένο
ούτε απο μάγγισες, ούτε απο τα ξωτικά
μα απ` τα χειρότερα τέρατα τους ανθρώπους.
Μιλάν ασταμάτητα χωρίς διακοπή
χωρίς μιαν ανάσα έχουν τόσα να πούν
που δεν τους φτάνουν χίλιες ζωές δικές μου.
Το "Πάτερ ημών" δεν έχω λόγο να πω
όχι δεν κρυώνω, σ` ευχαριστώ
όχι δεν θέλω να μιλήσω, να σαι καλά.
Οι ανάσες τους δίπλα μου καίνε
ανάσες κατώτερων πόθων
-πονηρών γυναικών- έχω παγώσει
απ` το κρύο δεν νιώθω τίποτα
μακρυνότερο απ` τις πιστές αναβιώσεις
δαιμονολατρικών μυθοπλασιών
κοντυνότερο τίποτα απο το μπλε κάγκελο
στο οποίο στηρίζομαι στη μέση
των απείρων αποστάσεων υπάρχει ένα τραγούδι
που μόνο εγώ ξέρω τραγούδι αγγελικό
μου το λεγε τις νύχτες πριν να γεννηθώ
μια Μοίρα η Κλωθώ εκείνη που
με τη ρόκα έκλωθε το νήμα της ζωής μου
όχι δεν κρυώνω, σ` ευχαριστώ
όχι δεν μετανιώνω, να σαι καλά.
Τούτο το τραγούδι μουρμουρώ
μέσα απ` τα δόντια μου η γλώσσα μου
μουδιάζει ʼτροπος την λέγανε εκείνη
που έκοψε αλύπητα το νήμα της
ζωής μου
μα εγώ της χάρισα για δεύτερη φορά
τραγούδι αγγελικό.
Όχι δεν κρυώνω, σ` ευχαριστώ
όχι δεν θέλω να ξαναζήσω, να σαι καλά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2006