Ο θριαμβικός θρόνος της Παραδεισίου ολογυμνία Δημιουργός: ταπεινος ναρκισσος, Πέτρος Τη στιγμή που συλλαμβάνει μια ολογύμνη,ολόγιομη αναδυωμένη Αφροδίτη σε ένα Δαντελωτό Ακρογιάλι! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ω! Ποίος Παραδεισένιος!
Χαρμοσύνος άπλεστος,αχραζωμένος κόσμος σου!
Ανοίγεται με απαραμίλλη ευφροσύνη ανθορά!
Στα αποτιωμένα, στα ευχαριστημένα βλέμματα σου!
Με ανεμέλη ανέφελη,την προσαγιάζουσα ερωτοσύνη σου ενοροματικά!
Σαν λούζεται αφανέρωτα, στον ηλιοσταλάχτο, στον θριαμβικό σου θρόνο!
Στην αφουγκραζωμένη όψη,του απανθισμένου,του ροδοσταλάχτου ουρανού σου!
Σαν πλένεται,σαν ασπάζεται,σαν συσπάται αφανέρωτα με αναμαρτήτη καλοσύνη!
Στα απέραντα,στα άστατα,στα αμάραντα,στα αμάλαχτα μελαχρινά μαλλιά σου!
-----------------------------------------------------------------------------
Σαν ο Άνεμος και η απογαληνιωμένη Θάλασσα και το Άγιο Καλοκαίρι!
Και τα απομεθυστικά και τα αποδυωμένα και τα ανθηρά ευωδειώδη κύματα σου!
Ευπαρουσιάζονται στα αποκυωμένα υπερουσίος,στα καλλιπνεύστα αποστενάγματα σου!
-------------------------------------------------------------------------------
Στα αιθεροβατούνται εναλλία, στα ονείρατα ονειρευωμένα,στα πρευσβευομένα ναματά σου!
Στα Προσδωκουμένα ανυποστερήτης εγκαρδιασμένης φιλοδώρησης σου!
Στα ακαλέσθητα ροδόσταμα ροδόχρωμα, τα ευσπλαχνιωμένα οράματα σου!
---------------------------------------------------------------------------------
Τα αρχαγγελευομένα,της μεθερμηνευομένος,της επιουσίας απαχραζωμένος συλλαβής σου!
Στα απαλυνομένα,στα κεχαριτωμένα,στα ευοίωνα σπλάχνα της ευσεβίας οιήσης σου!
Στα αφίλητα,στα μετουσιουσμένα νήματα,της αναδράστου αναδρασκελίστου χαράς τα άσματα!
Όπως γαλαξιακά προσήνεμα εξουσιάζονται, στην ευπροσυγορήτη καλοσύνη σου!
Όπως αναδυωμένα εκκλησιάζονται,στην κοχλαζομένη εμπνευσμένος ορθοβατησή σου!
------------------------------------------------------------------------------
Σαν ταξιδεύονται,σαν περιτρυγυρίζονται μεθεξιασμένα,στα μακρυτάτα απάνεμα λιμάνια σου!
Της ηδονής τα ακέντητα,τα ζωγραφισμένα,τα απαύγαστα,τα απαραδυητά χρωματά σου!
Σαν αποθησαυρίζονται στα καθαγιασμένα,στα απόρθητα χάδια σου!
Στα απόθητα απάθητα μελλισταλάχτια κάλλη σου!
Τα χρυσαφιασμένα της ανθοφορούσης μελωδίας σου,τα προεσταλμένα χτυποκάρδια σου!
-------------------------------------------------------------------------------
Σαν η Καρδιά ανθοφορείται,ανθοβολίζεται,σαν ανθοτιτλίζεται απροσμάχητα αιώνια!
Στην εξουσιάζουσα ανταριασμένη,στην αντραντάχτη ορμηνευομένος μυρωδία σου!
Της μεμακαρίου μεμακαρθήτου,της αποδυώμενης καθοδυωμένης αναπνοής σου!
Της αγερώχου καταπλήκτου, υπερόχου χρυσακτίνου, ολοπνεύστου ακτινοβόλησης σου!
Σαν απολίσκεται στον διάμαντένιο,στον ενουράνιο θησαυρό του απογυμνωμένου θόλου σου!
Σαν μετουσιώνεται στην ευλαβιάστου επωσιάστου ανακαλύψεως αμφιεσή σου!
Σαν διανθίζεται στον απεστεμμένο,στον αποστεφανωμένο δροσοσταλάστο άνεμο σου!
Στον προσηνειό της πρεσβευομένως ανθηροτάτης απαρενθήτου ανοίξεως σου!
Στον απόσυτο,στον ευδαιμόνισμένο ουρανό της ευφραδιωμένης εναγαλλιασής σου!
Στον νήνεμο,στον ήρεμο,στον ύπερο αποσκιρτωτικό αποσκλαβωτικό,ολόλευκο ανθό σου!
--------------------------------------------------------------------------------
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2013 | |