Αλκυόνη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ποιαν αχαρτογράφητη γυμνή βραχονησίδα,
κορφή σβηστού ηφαίστειου, σε πέλαγο ανοιχτό,
ναυάγησα κι απέμεινα να θρέφω την ελπίδα,
με μαραμένα κρίταμα, σ' απόκρημνο γυαλό;

Φτάνει τόσο Αλκυόνη!
Διαβατάρικο πουλί.
Ξύλιασα στη Γρεγοτραμοντάνα
να σε περιμένω με Γαρμπή.



Το είναι μου, ξυπόλυτο στη κοφτερή καλντέρα,
ξεπάγιασε προσμένοντας με πέλματα πληγές
να δει ξανά εσένανε, σ' αλκυονίδα μέρα,
να κυνηγάς τ' αφρόψαρα με πτήσεις χαμηλές.

Φτάνει τόσο Αλκυόνη!
Διαβατάρικο πουλί.
Ξύλιασα στη Γρεγοτραμοντάνα
να σε περιμένω με Γαρμπή.



Κι ο νους, γλαρόνι άπτερο, με νηκτικές μεμβράνες,
κουρέλια πια, διάτρητα, θαρρείς παραληρεί.
Με έρωτα εμπύρετο και παραισθήσεις λάγνες,
σε λήθαργο βυθίζεται, μα δε ψυχοραγεί.

Φτάνει τόσο Αλκυόνη!
Διαβατάρικο πουλί.
Ξύλιασα στη Γρεγοτραμοντάνα
να σε περιμένω με Γαρμπή.



Πολλές φορές τσιμπήθηκα, μα 'πο τον εφιάλτη,
δε βγήκα κι ούτε πρόκειται μονάχος μου να βγω.
Συντόμευε τη γύρα σου, πριν πάνω στο βασάλτη,
της κάρας μου το καύκαλο, βρεθεί στραφταλιστό .

Φτάνει τόσο Αλκυόνη!
Διαβατάρικο πουλί.
Ξύλιασα στη Γρεγοτραμοντάνα
να σε περιμένω με Γαρμπή.






[B][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2013