Διπολικη Διαταραχη

Δημιουργός: amygdalia, Τίνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όρκο βαρύ σου δώριζα κι αγκάλιαζα
Τα μαύρα τα λουστρίνια τα μαλλιά σου
Τα λόγια μου φωτιά, κι όμως στα χάριζα
Κι έμπαινα φυλακή στην αγκαλιά σου

Δυο δρασκελιές τον κόσμο τον κατέβαζα
Να 'χεις σμαράγδια κι άστρα στην ποδιά σου
Κι άνεμος ήμουν Ζέφυρος και μέσα σου
Κρυβόμουν όταν έκλαιγε η καρδιά σου

Ταξίδεψα τη μέρα που με πούλησες
Με μάτια υγρά κι ερμητικά κλεισμένα
Μονάχος μου σε πένθιμους ασφόδελους
Κι ορκίστηκα να ζω μόνο για μένα

Μα λύτρωση καμιά δε μου χαρίστηκε
-Πού πήγε Θε μου το παλιό το φως σου?-
Στην πόρτα σου μεσάνυχτα ξεστράτισα
Και φώναξα ο τρελός: "Είμαι δικός σου!"

Κι έπειτα να ξεφύγω από τα δίχτυα σου
Πολέμησα, μα Διγενής δεν είμαι
Και το στοιχειό σου στην καρδιά μου φώλιασε
Κι αιχμαλωτίζει όλο μου το είναι

Κι έτσι μες στον Παράδεισο της θλίψης μου
Και στης χαράς την κόλαση δοσμένος
Παίζω καρδιά και νου στα ζάρια για να ζω
Και βρίζω τον Καιρό υπνωτισμένος...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-05-2013