Καινούριος κόσμος

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχει γεμίσει αυτός ο κόσμος με θολούρα
Μιας ανυπότακτης φυγής το μαύρο δάκρυ
Ελευθερία κι ανθρωπιά σαν μια χασούρα
Μια επανάσταση στης τύχης μας το άχτι
Άνθρωποι μόνοι σαν πλανήτες κουρασμένοι
Μέσα στου χρόνου την ασάλευτη πορεία
Ζώα με ένστικτα θυμού, καταραμένοι
Πικρές χολές μιας ολιγόωρης θητείας...

Αμαρτωλοί κουβαλητές του ίδιου βάθους
Μια χωματένια συσκευή γεμάτη πόνο
Σε παραδείσους συγκρατούμενοι του λάθους
Κληρονομιά ενός θεού έξω απ' το χρόνο
Ευτυχισμένοι με της άγνοιας το άγχος
Σαν βυθισμένη αγκαλιά σε ξένο σώμα
Λιθοβολούνε της ανάγκης τους το πάθος
Και ανασταίνονται ξανά στο ίδιο χώμα...

Έχει ο κόσμος μας αυτός μια ευκαιρία
Κάτι σαν όνειρο που έγινε αλήθεια
Όσα δεν μάθαμε να ζούμε στην ουσία
Θα προσπαθήσουμε ξανά με παραμύθια.
Νέες πατρίδες, νέες σκέψεις, νέα λόγια
Μια ολοκαίνουρια ζωή άσπρη σαν χιόνι
Μόνο με αγάπη η χαρά θα ζει αιώνια
Μα δεν θα ζουν αυτοί που έχασαν το πιόνι...

Μοιάζουν να είναι οι προσευχές μικρές ανάσες
Μέσα στο χώμα της ψυχής σκάνε σαν σπόροι
'Έτσι φυτρώνουνε στην γη ελπίδες λάσπες
Όνειρα μύθοι και χαρές, χαμένοι κόποι
Μοιάζει να είναι και το σύμπαν μαύρο σπίτι
Δαίμονες κι άγγελοι μαζί, χωράνε όλοι
Μια ανθρωπότητα μικρή χωρίς φεγγίτη
Ένας καινούριος ουρανός , ανθρώπων πόλη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2013