Μοναξιά

Δημιουργός: ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

παίρνω τούς δρόμους τού κορμιού σου, μαγεμένος
κρύβεσαι πάλι, μά τό ξέρεις, θά σέ βρώ..
στίς συμπληγάδες σου, χτυπώ απελπισμένος
κι'άν μού ανοίξεις, στόν παράδεισο θά μπώ!

μέ τής σελήνης τό μυστήριο λουσμένη
άγρια νύχτα, σκοτεινή αστροφεγκιά..
λίμνη τού πόθου, μέ καράβια φορτωμένη
κάθε ταξίδι, μιά καινούργια μαχαιριά...


έχασες κι'όμως τό μπορείς
τό χτές, νά ξεπεράσεις
νόημα δώσε τής ζωής
τρέξε νά τήν προφτάσεις!

φώς μου! ξοδεύτηκες νωρίς
σού'χω φωτιά ν'ανάψεις!
μέσα μου, έλα νά κρυφτείς
σού'χω καρδιά, νά κλάψεις..


βλέμμα τής Μέδουσας, τό αίμα πού παγώνει..
καί στά μαλλιά σου, μιά κρυμμένη απειλή
κρύα τά χείλη καί ανάσα πού σκοτώνει
μέ τής αράχνης τό φαρμάκι, στό φιλί

είχες κρυμμένους θησαυρούς, στήν αγκαλλιά σου
πού λεηλάτησαν, κουρσάροι πειρατές!
ν'άξερες πόσο μέ πονά η μοναξιά σου
καί τής καρδιάς σου, οι ορθάνοιχτες πληγές...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2013