αγάπη του απείρου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνθρωπος είμαι πικραίνομαι και μελαγχολώ
μα μ'ένα ρακί με δυό και δέκα όλα τα ξεχνώ
και ξεδιψώ κι αστράφτει η ματιά μου
φουρτουνιάζεται η καρδιά μου

Βαλμένος είμαι ν'ανήκω στη λιτανεία σου
να ζητάω την αγάπη σου,τη δεσποτεία σου
γόησσα και παγίδα πλανεύτρα της ψυχής
χάρη στο χρωστώ που μου δόθης δώρημα ζωής

Καλά καλά πριν απλώσει πρόωρα καλοκαίρι
θάρθω ερημίτης με το ραβδί στο χέρι
θα βγώ αναρριχητής να βρώ τα μονοπάτια σου
στα ολισθηρά του ιλίγγου για να φτάσω στα παλάτια σου

Παίρνω προσκυνητή μορφή και με το ίδιο δέος
στο αντίκρυσμά σου θα αισθάνομαι ωραίος
μόχθοι, ίλιγγοι,κουράσεις ,χάνονται προ του ονείρου
βοούν οι επιρροές σου επιταγή,αγάπη του απείρου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2013