Σαν λαχείο

Δημιουργός: peiraiotissa, AΘΗΝΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Kάτω από τη γέφυρα,ήτανε κρυμμένο
το κορμί μου έσυρα,που΄ταν κουρασμένο...
στο σεντόνι ξάπλωσα,το σιδερωμένο

Το δωμάτιο ρώτησε..."γιατί ήρθες μόνη;"
και οι τοίχοι έκλαψαν,δάκρυ που λυτρώνει...
φόρεσα τη θλίψη μου και βγήκα στο μπαλκόνι

Κόσμος πάει κι έρχεται,έχει ωραίο βράδυ
μάταια περιφέρεται μέσα στο σκοτάδι...
μα η ψυχή του μακρυά από αγάπης χάδι

Περιμένω να σε δω...να΄ρχεσαι από απέναντι
να μου δώσεις δυο φιλιά...των απείρων έναντι...
φτάνει μόνο μι΄αγκαλιά...για να νιώσω απέραντη

Μα είσαι τόσο μακρυά...που δε βλέπω τίποτα
μόνη άλλη μια βραδιά...νοσταλγώ τ΄ανείπωτα
σαν λαχείο που ούτε καν...έπιασα τον λήγοντα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2013